Zangvogelzang, Berry zijn eerste optreden en Surinaamse kookles.

Het is overal heel erg stil. Om 06.15 stappen wij de deur uit en lopen romantisch samen het ochtendgloren tegemoet. Al snel wordt onze rust doorbroken door een groepje jongelui die bij het dichtbijzijnde benzinestation nog steeds staan te hangen met biertjes in de hand. Ze nemen het wel heel letterlijk hier tot BAM! Vrij vertaald Bis Am Morgen. Dat is nl. stoer hier. Tja, wat je stoer vindt. Hangen rond je auto met zo'n vijf jongens bij elkaar en dat vanaf 11 uur 's avonds. Zelfs wat oude jongeren (zeker 60+) staan er ook nog. Zij roepen met een sterk Surinaamse dronken tongval: ' Zo vroeg al op pad. Zoveel is er nog niet te beleven hoor ' Kom even bij ons praten'. We zwaaien wat en negeren de boel. Ons doel is deze ochtend: Zangvogelwedstrijd bekijken. De zon piept omhoog en ik maak wat zonsopgang foto's . We zijn ietswat vroeg en besluiten naar de rivier te lopen om daar te genieten van de zonsopgang.

Al lopend passeren wij een ' paddy'  verkoper die opgetogen zijn waar uitstalt, met de gedachten van winst al in zijn hoofd. Hij heeft alles keurig klaar liggen om even later echt alles te verkopen aan de vele zangvogel liefhebbers !  Deze vogel-eigenaren kopen maar wat graag een extra lekkernijtje voor hun lieve vogeltjes. Paddy is ongepelde rijst. Zeer goed verteerbaar. De vogeltjes zijn dol op de paddy. Dit hoor en leer ik later die ochtend van Lucien een taw taw eigenaar. Een taw taw is een vogeltje. Een taw taw is een heel bijzonder en zeldzaam beestje. Afkomstig uit de diepe binnenlanden van Suriname. Deze vogeltjes worden door de inheemse bevolking gevangen en doorverkocht. Het zijn beschermde dieren. Volgend jaar  (in 2013) moet iedere taw taw bezitter een pas hebben i.v.m. registratie en toezicht, aldus Lucien.

Berry en ik genieten van het ontwaken en horen veel vogels. Ook zien we dat een zwerver zich wast in de Surinamerivier. Je krijgt een beetje het India gevoel. Er lopen in de binnenstad nog wel wat zwervers, aanzienlijk minder dan in 2008 , merken wij op.

Iets later checken we of er al wat mannen verschijnen met hun vogels. Het komt vanochtend langzaam op gang. Er is een parbo night geweest zeggen een aantal mannen. Ik vraag of er nog wedstrijden zijn vandaag. De mannen merken op. ' Vandaag niet' we moeten nog even vergaderen en dan komt het wel in de krant te staan.' ' Vandaag laten we even onze vogeltjes uit' We trotten ze' Dat houdt in we zetten ze even op palen' en we kletsen gezellig wat met elkaar'. Ik vraag hoe zo'n wedstrijd dan precies verloopt. Surin Ajodhia vertelt mij hoe alles werkt. De vogels komen naast elkaar te staan op een paal met een afstand van 50 cm. Aan beide kanten staat dan een scheidsrechter die de geluiden van de vogeltjes turft. Het vogeltje dat het meeste zingt of geluid maakt wint. Vaak duurt zo'n wedstrijd tussen de vogels, 15 minuten. Surin vertelt mij dit vanuit zijn wagen waar nog twee vogelkooitjes in staan. ' Oh, je hebt nog meer vogeltjes, merk ik op'. ' Ja' , antwoordt Surin ' Dat zijn de vrouwtjes, die zijn bruin! De mannetjes zijn zwart en door de wijfjes gaan ze nog beter zingen. De mannetjes willen indruk maken op de vrouwtjes. Het is net als bij ons zegt hij. De natuur he. De mannen hangen wat met elkaar. Uiteindelijk zijn er zo'n 25 vogeltjes te zien. Berry houdt het voor gezien. Ik blijf nog even wat rondkijken en maak wat foto's. Ik wil ook naar huis lopen maar wanneer ik langs een wat vrouwelijke man en zijn vogelkooi loop. Zegt hij ' Wil je ook niet even naar mijn vogeltje kijken?' Ik moet lachen en zeg ' Natuurlijk'.

We raken aan de praat. Lucien is zijn naam en woont nu 15 jaar in Suriname. Hij is zo trots op zijn vogeltje. Wil je hem ook even vasthouden? Natuurlijk! Antwoord ik. Mag ik ermee op de foto?. Hij zegt wanneer de vogeltjes in de rui zijn geweest...daarna fluiten ze altijd weer even wat minder. Opeens gaat het beestje heel mooi zingen. Hij zegt ' Hoor je wel hoe mooi'. ' Weet je van mij hoeft mijn vogeltje niet per se te zingen' .'  Sommige hier fokken hun vogeltje zo op' . ' Ze moeten constant naar een cd luisteren en dat nafluiten' . Ze nemen het echt heel serieus hoor! Ik vraag hem of zijn vogeltje ook zo duur was. Hij zegt " Ik heb het beestje voor 350 euro gekocht. Zo dat is niet mis. Sommige vogeltjes verkopen ze voor wel 3000 euro hoor antwoordt Lucien ! Sjeempie. Dan toont hij de paddy en geeft mij uitleg. Zie je wel hoe gek hij op de paddy is. Inderdaad het diertje begint gelijk te smikkelen. ' Wij laten onze vogeltjes uit zoals we ook onze vrouwen mee uit nemen. Ze mogen alles verkopen van mij maar mijn vogeltje houd ik altijd! '. Dan vertelt hij over de andere belangrijke soorten zangvogels.  De rowti en het picolet vogeltje....maar de rolls royce onder de vogeltjes is toch wel de taw taw zegt hij en kijkt glimlachend naar zijn eigen taw taw.  Ik maak aanstalte om te vertrekken. Dan zegt Lucien ' Of zullen we even een koffie gaan drinken?' . Ik zeg ' Nee, mijn man wacht op mij. Bedankt!' . De Surinaamse man is en blijft een echte versierder hoor, ongeacht leeftijd. Ik schud hem de hand , wens hem succes en vertrek.  Het is nog steeds vroeg wanneer ik thuis kom. Ik kruip weer lekker in bed naast Berry en zo slapen we nog even verder. Het is immers zondagochtend. 

Afgelopen week van alles in Paramaribo gedaan. Zelfs nog bij Leonsberg geweest. Dat is zo'n 10 kilometer buiten Paramaribo. Je hebt daar de " Riverclub" voor Ber en mij een beetje vergane glorie.  Later bevestigde Gerda en Werner dit ook. Ooit was het er hot.  We hadden een uitnodiging van een kennis  ' Raveen' gekregen en reden met hem mee. Hij wilde deze tent aan ons laten zien. Nou, ik vond het een beetje een louche bedoeling. Met overal in deze club van die replica schilderijen van een zekere A. Veltinga.  Veel in de impressionistische  stijl. Foute gemeubileerde bekleding. Met aan de bar veel van die goudzoekers en foute mannen. Tja, dat moet je ook een keer zien.... Maar echt niet voor herhaling vatbaar, dus die avond waren we vroeg thuis. Het enige dat er goed was, was het eten en het verkoelende zwemmen in het zwembad.

We zijn woensdag naar de Pasar malan geweest. De indo fair. Erg leuk. Het is een grote Indonesische markt. Je kunt er lekker eten, mooie kleren kopen en optredens bekijken. Leuk om eens te zien. Ik heb natuurlijk een leuke rok gekocht met allerlei versiersels erop.

Vrijdags hebben we bij Loes en Roy gezellig roti gegeten. Loes had heerlijk gekookt. Berry en Roy waren zo blij om elkaar weer zo uitgebreid te kunnen spreken, na vier jaar ! Het klikt gewoon, het was reuze gezellig. Ook waren twee neefjes van Roy op bezoek en zijn broer. Zie foto' s.  Toen we naar hen toegingen kwamen we onderwerg op een billboard nog hun kleindochter tegen. Ze is model! Wel stoer hoor , om zo je kleindochter op zo'n scherm te zien. We maakten even een foto van Loes haar kleindochter. Volgende week komt ze terug van vakantie in Nederland en dan zullen we haar live ontmoeten. Ik weet nu even niet precies hoe ze heet. 

Berry heeft ook nog gezongen bij Lindeboom. Dat is een een leuke tent bij ons achter. Ze hebben daar vaak live- muziek, salsa dansen en verzorgen danslessen. We gingen natuurlijk even luisteren naar de live- muziek. Twee zangers zongen ' Millerband' achtige muziek. Berry kreeg de kriebels en vroeg of hij ook wat mocht meezingen. Het was echt een leuke avond. Juan was er ook. Dat is onze favoriete barman. Hij werkt voor Elvin maar ook bij Lindeboom. Hij is volgens ons echt de beste barman van Paramaribo. Hij staat ook op de foto's. 

Kookles:

Gisteravond heb ik kookles van Ome Werner gehad. We gingen cassave dukons maken. Eerst de geplukte bananen bladeren uit onze eigen tuin ! boven het fornuis even droog branden. Dat gaat echt reuze snel. Daarna snij je met een schaar er  zo makkelijk van die vierkante stukken van en je gebruikt als laatste ook nog de stengel om daar mee te stomen. Die stengel snij je in stukjes van zo'n 15 cm. Zo grappig om te doen.

Vervolgens doe je het mengsel van geraspte cassave en kokosnoot met daarin suiker, kaneel, wat vanille & amandel essence en gewelde rozijnen, in het bananenblad. Dit moet een goed geheel worden. Dus dat mix je allemaal zeer goed door elkaar. Deze substantie leg je dan op het bananenblad en dan moet je die op een speciale " Werner" manier vouwen :). Het wordt een soort klein pakketje. Echt leuk om te doen.  Vervolgens moet je de kleine pakketjes, stomen. Met de rijstcooker of ouderwets in de pan met de bananenstengels zo'n 25 minuten stomen. Voila. Klaar om te eten. 

Vanochtend bij het ontbijt hebben we wat van die ' Dukon'  gegeten. Lekker hoor.

Straks om 18.00 uur gaan we naar twee bands kijken de " Kasimex houseband" en " 2 Remember". We gaan naar ' het Park' toe. Dat is een Buiten Societeit,  een soort van prive club. Kasimex houseband viert hun bigi yari. Ze bestaan namelijk 20 jaar. Dit is hun slotconcert. We hebben er gisteren al kaartjers voor gekocht. Heel benieuwd. Nu ga ik mijn boek uit lezen.... van Cynthia Mc Leod " De vrije negerin Elisabeth" gevangene van kleur.

A bun, mi ben jah. Goed ik ben weg nu. Vrij vertaald. :).