Botervis, Groningen en de Vreemdelingenpolitie

Wat een geur. We lopen door de grote centrale markt waar ze aan de ene kant kip en gezouten vlees verkopen en aan de andere kant vele soorten vis. Je begrijpt dat die beide geuren apart mixen. Snel maar naar buiten lopen voor een wat frissere geur. We lopen een stuk verder en zien dat er buiten ook een grote vismarkt is. Een Creoolse man roept ons naar hem toe. ' We hebben voor U heerlijke botervis voor weinig' . Van Ligia hadden we al gehoord dat je voor niet veel geld heerlijke botervis kon kopen. Achter de kraam stond een jongeman en zei " Ja hoor, hier een stapeltje voor 10 srd' . (Dat is 2 euro 50). Ik zei : ' Zullen we het doen ?' tegen Berry. Toen zei Faisel de visboer: ' Je krijgt er nog een stapeltje bij voor 15 srd' . Berry had het niet goed gehoord en zei nog. ' Nog een vis erbij' . En zo liepen wij uiteindelijk met zeker 10 botervissen richting huis. Voor ongeveer 3 euro en 75 cent ! De vis was echt zalig! We hebben de vis gebakken met behulp van Werner. Even wat paneermeel en wat zout en peper. Echt smikkelen. Toch spannenend om eens op deze wijze vis te kopen...Vooral omdat hier niet de warenwet geldt, zullen we maar zeggen. Goed kijken waar veel mensen spullen kopen is wel wijs.

Zondag gingen we met de familie naar het district Saramacca. We gingen naar de stad  Groningen. In Groningen wonen nog wat nazaten van de boeren die ooit uit Groningen (Nederland) vertrokken in 1845. Omdat zij in Suriname een beter bestaan konden krijgen. In Nederland werd men toen geteisterd door armoede, mislukte oogsten en werkloosheid. Terwijl in Suriname steeds meer plantages werden verlaten ( slavenhandel was al verboden en de slavernij was bijna afgeschaft ...dit gebeurde in 1863) had men genoeg bouwland. Veel van deze boeren hebben het goed gedaan. Hoewel de begintijd van deze boeroes (zo worden deze boeren genoemd) echt enorm zwaar was, lukte veel nieuwe kolonisten wel door noeste arbeid en volharding een mooi bestaan op te bouwen. Nog steeds zie je veel namen van deze groep mensen terug. Van Dijk, Tammenga zijn wat voorbeelden. Deze mensen zijn vaak te herkennen met een lelieblanke of lichtgekleurde huid. Vaak praten ze met een zelfde Surinaamse tongval. Echt grappig om te horen. We hebben er een paar gezien. Het was een warme dag. Het was erg druk in Groningen omdat er een speedboot wedstrijd en een grote braderie was. Ook kon je helicpoter vluchtjes maken. We bekeken wat waterscooter wedstrijden en gingen even wat lunchen in de schaduw. Toen vroeg ik aan Werner of hij mij het boeroe monument kon laten zien en we liepen naar het kleine pleintje toe. Druk lazen wij wat er op de vele monumenten stond. Want werkelijk voor elke bevolkingsgroep is er wel een monument. Opeens kwamen er vier enorme wagens aan en echt pal voor onze neus stapte opeens de president van Suriname uit. Best apart hoor om hem opeens zo van dichtbij te zien. Hij werd door heel veel mensen verwelkomd. Ook was zijn tweede vrouw Ingrid van de partij. Oom Werner vertelde mij dit. We liepen even terug naar de anderen en vertelden hen wat we hadden gezien. Heel veel mensen gingen met hem op de foto. Hij is echt heel populair. Er gebeuren onder deze regering dan ook daadwerkelijk veel zaken. Dat is waar de bevolking alleen nog maar naar kijkt...naar voren. Waterleidingen worden bv. nu echt aangelegd en hebben veel mensen stromend water in het district Para. Ze kijken niet naar wat er allemaal ooit gebeurd is. Ik weet hij is een controversiele man. Ik ken de ingewikkelde geschiedenis. Je mag je mening hebben over  bepaalde daden. Feit is wel dat hij hier nu president is en veel mensen zijn tevreden. Oom Werner zei mij. ' Ga ook even met hem op de foto, toe, nu kan het.'  Want we stonden echt heel dichtbij de man en zijn first lady. Een beetje pussie... toen dacht ik. Waarom ook niet. Vandaar de foto's. Je mag het stom vinden maar ach. Voor mij zijn het historische foto's. De president ging nog een tocht maken met een van de snelle boten en wij vonden het op een gegeven moment allemaal wel mooi geweest. Gerda moest van 18.00 t/m 21.00 werken bij radio 10 Magic FM . Dus we moesten ook weer op tijd terug zijn in Paramaribo. 

Maandag huishoudelijke bezig geweest. Dat moet hier ook gebeuren. Even schoonmaken. Boodschappen doen etc etc. We hebben voor het eerst geskypt met Henriette, Berry zijn zus, zij was jarig. Was echt leuk om zo even de hele familie Wezenberg te zien en te spreken. Wonderlijke wereld het world wide web en leuk.  Grappig want Tessel mijn nichtje is ook op dezelfde dag jarig als Henriette.

Dinsdagochtend wat zaken geregeld en verder hebben we heel decadent de hele middag aan het zwembad bij resort guesthouse ZIN gelegen en ons lekker laten verwennen. s' Avonds hebben we daar zelfs lasagna en spaghetti bolognese gegeten en heb ik voor het eerst een heerlijke rode Merlot wijn gedronken. 

Vandaag woensdag moesten we naar de vreemdelingendienst toe, om onze visa stempel te krijgen. Gelukkig moest Werner daar ook in de buurt zijn, zodat we met hem mee konden rijden. Ik had al gelezen dat het soms heel lastig kon zijn en je soms heel lang moet wachten. Ik vond het wel een beetje spannend. Eerst waren we helemaal bij een verkeerde ongure ogende balie, zodat we van daar naar de juiste balie werden verwezen zo'n tien minuten van dit gebouw vandaan !  De vrouw vroeg daar : " Paspoort en vliegtickets bij je? "  Gelukkig had ik al onze vliegtickets mee en viel het achteraf best mee. We hoeven nu niet elke maand een stempel te halen en kunnen gewoon rustig drie weken naar Brazilie in december. Dan heeft Berry namelijk vrij van de voetbal i.v.m. allerlei festiviteiten. Trouwens wanneer je bij deze balie van de vreemdelingendienst op slippers komt en in een singlet t-shirt dan kom je er niet in. Dus tip dichte schoenen aan en een lange broek dragen. We zagen dat een man daadwerkelijk weggestuurd werd. Met de juiste stempel in allebei onze paspoorten liepen we richting het centrum en wilden eerst nog even langs het SLM monument lopen. Misschien hebben sommigen van jullie er wel van gehoord.

Het gaat om de vliegtuigramp van 7 juni 1989. Door een mislukte landing ten gevolge van beoordelingsfouten is het vliegtuig met zo'n 180 personen neergestort in Suriname. Een hond overleefde de ramp, de politie gaf hem de naam lucky. Ook echt maar een paar mensen overleefden deze gruwelijke ramp. Het ging om vlucht PY 764. Ik las ergens dat er een mythe omtrent dit vluchtnummer is. Na de ramp had men het over het verband tussen het vluchtnummer en de vlucht. Er werd gezegd dat dit vluchtnummer PY 764 ongeluk over de vlucht zou hebben afgeroepen. PY - Pilot Yankee, de gezagvoerder was een Amerikaan. 76- 7 juni , de dag van het ongeluk 4- vier uur s' nachts , het uur waarin het vliegtuig neerstortte. Tja dat kan natuurlijk. Feit is dat bij die vlucht heel veel goede voetballers zijn omgekomen. Heel tragisch. Veel van deze personen behoorden tot de suriprofs vandaar dat zij ook dit monument verzorgen. 

Na dit bezoek namen wij voor zo'n 40 cent per persoon de bus. Je stapt in de bus met harde swingende muziek en aan het einde betaal je de bestuurder.  In de domineestraat heb ik nog even bij de mooie boekenwinkel Vaco , het interessante boek van Albert Helman ' De Stille Plantage' gekocht. We kwamen Franco tegen een grappige ietswat oudere Surinaamse man. Berry had al met hem kennis gemaakt. Met hem hebben we het een en ander bekeken in de stad. Hij heeft ons vanalles uitgelegd op de markt. 

Net lekker gekookt en nu zit ik te schrijven. Jullie zijn weer op de hoogte van wat er hier zoal gaande is. We hoorden op het nieuws van de herfststorm.

Hopelijk hebben jullie daar niet teveel last van gehad. Een ferme zoen ....wie komt even de afwas doen :)  A tang so. 

A waran ti day. Het is warm vandaag. Elke dag leer ik wat Sranan. 

Fijne dag ! Switi day !