Viering 140 jaar Hindostaanse immigratie en yoga voorstelling

Afgelopen week is er veel aandacht besteed aan de viering van ' 140 jaar Hindostaanse immigratie' in Suriname. Het was een mooi spektakel. Praalwagens reden door de straten van Paramaribo en veel mensen zagen er prachtig uit. Natuurlijk kon je in kleine eetstalletjes roti kopen en nog veel meer lekkers.........

Omdat ik via het Indiaas Cultureel centrum elke week yoga doe, had de lerares mij gevraagd of ik mee wilde doen met een yogavoorstelling in het Flamboyant park, ter ere van 140 jaar Hindostaanse immigratie viering. Natuurlijk ! We hadden aardig wat geoefend met vijf personen. Het werd een mooie belevenis en er waren veel mensen!  Het was best een beetje spannend. Ik heb een paar foto's van de voorstelling erbij gedaan. Onze groep was heel divers. Martha van origine een Mexicaanse, Lunes een Creoolse, Vishaal en Rajaan twee Hindoestaanse mannen en ik als Nederlandse. Een echte multiculturele mix waren wij samen. Net zoals de Surinaamse samenleving.

Hoe zijn de Hindostanen nou precies in Suriname beland? Ik zal er wat over vertellen als Geschiedenis lerares. Als je dat liever een andere keer wilt lezen dan kun je dat overslaan... Staat tussen streepjes. 

------------------------------------

1873: de komst van Hindostanen, in Suriname. 
Nadat in 1863 de slavernij in Suriname werd afgeschaft werd het staatstoezicht ingesteld. Dit hield in dat de vrijgekomen slaven voor een periode van tien jaar verplicht betaald werk moesten verrichten op een plantage naar keus. Op deze manier waren de plantagehouders de komende tien jaar verzekerd van werkkrachten en hadden ze genoeg tijd om naar nieuwe werkkrachten te zoeken die het werk van de slaven konden overnemen. Natuurlijk waren er ook al veel slaven weggevlucht , de Marrons , onder velen van jullie welbekend. 

In het Surinaamse buurland Brits-Guyana werd de slavernij al in 1834 afgeschaft. In deze Britse kolonie was het vervangen van slavenarbeid door Hindostaanse contractarbeiders vanuit de Brits-Indië succesvol verlopen. Dit was voor de Nederlandse regering reden om bij de Britten goedkeuring te vragen om in Brits-Indië Hindostaanse contractarbeiders te werven.

De Britten gaven de Nederlanders toestemming voor het werven in Brits-Indië. Hier was namelijk veel armoede en het leek de Britten dus niet verkeerd om Indiërs in het buitenland te laten werken. Besloten werd dat de contractarbeiders voor vijf jaar betaalde arbeid moesten verrichten op de Surinaamse plantages. Deze contractarbeiders werden ook wel kantraki's genoemd.  Daarna hadden zij recht op een eigen stukje landbouwgrond in Suriname en 100 gulden, of een gratis reis naar het land van herkomst. Er kon ook gekozen worden voor nog eens een contractperiode van vijf jaar. Na die tweede contractperiode konden ze nog steeds van de vorige twee aanbiedingen gebruik maken. Eigenlijk was deze vorm ook een verkapte manier van slavernij, in mijn ogen hoor. 

De Britten stellen eisen
De Nederlanders mochten contractarbeiders werven in Brits-Indië, maar wel op een aantal voorwaarden. De Hindostaanse immigranten moesten Britse onderdanen blijven en moesten goed behandeld worden. Er moest sprake zijn van een goede gezondheidszorg en er werden hoge eisen gesteld aan de overtocht naar Suriname. Er kwam zelfs een Britse toezichthouder in Paramaribo die moest toezien of de Brits-Indische contractarbeiders in Suriname wel volgens de afspraken behandeld werden. Wanneer de Britten bijvoorbeeld niet tevreden waren over de gezondheidszorg, kon de toezichthouder de toevoer van Hindostaanse contractarbeiders tijdelijk laten stopzetten. Vanwege de hoge eisen hadden de meeste Hindostanen in Suriname een beter bestaan dan in Brits-Indië.

De werving van de Hindostaanse contractarbeiders
Om het werven van Hindostaanse contractarbeiders goed te laten verlopen werd er in Brits-Indië in Calcutta een emigratieagentaangesteld. Deze emigratieagent kreeg de leiding over het werven en het verschepen van arbeiders naar Suriname. In Calcutta kwam het hoofdkantoor, waar de contractarbeiders verzameld en ingescheept werden. De emigratieagent nam Brits-Indische subagenten in dienst, die ieder in hun eigen woonplaats kleinere verzamelplaatsen vestigden. De belangrijkste reden om te emigreren was voor de Brits-Indiërs het ontvluchten van armoede. Daarnaast speelden voor velen het ontvluchten van het kastensysteem ook een belangrijke rol.

Het einde van de Hindostaanse immigratie 
Ondanks het feit dat de Hindostanen in Suriname een beter leven hadden dan in het thuisland, werd in 1916 door nationalisten in Brits-Indië een einde gemaakt aan deze migratie. In hun ogen was contractarbeid een vorm van vernederende dienstbaarheid aan koloniale machthebbers. Mahatma Ghandi heeft hier ook een rol ingespeeld. 

Tijdens de periode 1873 t/m 1916 zijn er 64 zeereizen met in totaal 34.000 Hindostaanse contractanten in Suriname aangekomen. Deze mensen noemden elkaar ook wel: jahaji bhai (scheepsbroeder). Er was geen sprake van interne conflicten binnen de gemeenschap van de contractarbeiders. In iedergeval presenteerden Hindoe en Moslimarbeiders zich als een harmonieuze groep naar buiten. Vandaar de naam Jahaji Bhai (scheepsbroeder).  Een aantal van deze contractanten zijn na hun contractperiode teruggekeerd naar Brits-Indië. Ruim de meerderheid besloot in Suriname te blijven. In 1927 werden alle Hindostanen die in Suriname geboren waren, Nederlandse onderdanen. Tegenwoordig zijn er zo'n 180.000 Hindostanen in Suriname.

Vandaar dat 5 juni 1873 zo' n belangrijke dag was omdat toen de ' 399 eerste voorouders ' aankwamen met het Lalarookh schip. 5 juni 2013 werd dit dan ook helemaal nagespeeld. Zie de foto's. Lalla Rookh betekent (letterlijk: Roze wang).  Van de 34.000 Hindostanen keerden ongeveer elf duizend weer terug naar India. 

---------------------------------------------

Zo, dat was even een stukje geschiedenis. 5 juni was echt een feestelijke dag. We hebben het samen met onze vrienden 'Ro en Lysbeth' gevierd. Ook ontmoetten we Jules en zijn pleegkinderen, Roy ! en zagen Bert. De avond in stijl afgesloten met een Indiaas gerecht. Roti !

 Roti met kousenband, aardappelen, hardgekookt ei, ui en kip. Alles heerlijk gekruid met masala zodat we met gele vingers thuiskwamen. Je eet roti namelijk wel met de handen. Je breekt een stukje rotivel af om met een stukje in de hand de roti (met de groenten en kip) te pakken en op te eten. Masala ? Voor hen die niet weten wat dat is , zal ik het heel kort uitleggen. Masala is een mengsel van gemalen specerijen, vergelijkbaar met curry. We love it ! Het wordt door de Hindostanen heel erg veel gegeten. Wij koken er ook veel mee. Switi ! Lekker!

Okay , tot de volgende keer. We hebben nog een klein maandje in Switi Sranan Kondre....... zucht. 

Bosies , kusjes xxxxxx. 

Roliena Maria Leurink-Wezenberg.