Tori (verhaal) van de afgelopen twee dagen,

Hoi allemaal,

Vandaag zal ik eens vertellen over de afgelopen twee dagen. Zondag 2 september gingen Berry en ik de stad weer eens verkennen om te zien of  er veel vernaderd is of niet. Eerst heerlijk rustig ontbeten in de tropische warmte met uitzicht op de prachtige tuin met bougainvillea. Vervolgens ons klaargemaakt voor de wandeling met pit stops :). We gingen eerst wat geld wisselen zodat we Surinaamse dollars in onze zakken hadden zitten. De munteenheid is SRD. 4 srd is ongeveer een euro. Dan zijn jullie ook op de hoogte van de koers.

We begonnen bij het Vat. Dat is al sinds1981 een zeer populaire tent waar je voornamelijk Nederlandse toeristen ziet zitten en het gehele KLM personeel. Dit werd onze eerste stop rond 12.30 uur. Wij gingen heerlijk onder de open beschutting zitten en voelden de warme ietswat verkoelende tropische wind langs ons heen waaien. Berry bestelde bij een Creools uitziende jongedame zijn eerste Djogo en ik nam een Markoesa sapje en bestelde een saoto soepje met een heel ei erin. De geur in Suriname is echt anders dan in Nederland. Je ruikt het tropische hout van de meubels om je heen bijvoorbeeld.

Vervolgens had Elvin de zoon van de familie Duttenhofer ons gezegd eens een kijkje te nemen bij zijn eigen guesthouse -poolbar " Zin". Dat werd onze volgende bestemming. Doordat er een wielerwedstrijd in de stad gaande was , konden wij heel makkelijk over de wegen in de binnenstad lopen, normaal is het echt heel druk met auto's. Nu was het echt genieten van de zondagrust. Wij vroegen aan een Surinaamse wielerkijkende vrouw de weg naar " Zin" . Het ligt tegenover de Nederlandse ambassade.

Van de buitenkant ziet " guesthouse Zin" er niet geweldig uit maar toen we door de poort naar binnen kwamen , keken wij elkaar aan, en zeiden " Wow, wat ziet dit er gezellig en mooi uit."

Bij aankomst zie je een pool tafel en een hele gezellige bar, waar je helemaal omheen kunt zitten. In het midden is een mooi vierkant aardig groot zwembad te vinden. Eromheen bedjes en hangmatten waar je in kunt chillen.

Wij namen plaats aan de bar waar wij door een hele aardige " Colombiaanse Juan" werden bediend. We vroegen of Elvin er was en vertelden hem dat wij bij de familie Duttenhofer verbleven. Elvin was nog niet aanwezig maar zou tussen 16.00 en 17.00 komen. Dan konden wij hem zeker zien. Verder gezellig met Juan gekletst. Ze vroegen zelfs nog iemand die kon helpen achter de bar en het hostel /guesthouse. Vloeiend Engels was een eis. Misschien iets voor mij? Ik ga erover nadenken. Eerst maar eens rustig acclimatiseren. Niet te snel iets gaan doen, dacht ik.

Ondertussen werd het steeds drukker in " Zin" . We zagen allebei wel dat dit " the place to be was". Voor 20 srd kun je de hele dag zwemmen en op een bedje liggen , tevens krijg je een drankje en een kleine maaltijd voor dit bedrag. Je begrijpt dat bij mooi weer het hier erg druk is. We zien vooral veel blonde Hollandse stagiaires binnendruppelen. Ook komen er veel jonge Surinaamse "hongerige" jonge gespierde mannen binnen lopen, die azen op een gesprekje met zo'n schone dame aan de rand van het zwembad. Geinig om te zien hoor. Berry en ik moeten wel lachen en zeggen tegen elkaar " Die Duttenhofers weten wel hoe ze iets moeten opbouwen, ze zijn zakelijk heel sterk".

Wij vervolgende onze tour naar de culturele plek " Zus &  Zo". Bij Zus&Zo kun je heerlijk lunchen en is er altijd vanalles te doen. Het is ook een heel leuk guesthouse. Wij vroegen of er nog " events"  plaats vonden.  Een jonge Surinaamse jongen antwoordde ons: " Wij hebben elke donderdagavond mooie cult films, geen blockbusters en elke vrijdagavond speelt er wel een band om ongeveer 20.30 uur. Leuk om te weten. Wij wonen nl. dicht bij Zus & Zo. Ik wilde even bij de arts and crafts shop kijken, dat vind je boven bij Zus &Zo. Natuurlijk zag ik mooie sieraden, maar ik heb mij ingehouden. Ik heb wel een heel mooi boek gekocht " Paramaribo Brasa!" van Ko van Geemert. Echt een heel mooi leerzaam boek. Ilse vast ook iets voor jou. Een brasa betekent een omhelsing. Weer verder...

We lopen langs het Onafhankelijksplein en passeren standbeelden van " Jopie" Pengel  en Jagernath Lachmon, een Hindoestaanse politicus. Johan Adolf Pengel was minister- president van 1963 tot 1967. Dit is nu even genoeg geschiedenis les ...haha. Ik kan nog veel meer vertellen maar dan wordt het verhaal veel langer. Komt een andere keer wel.

Ondertussen sjeezen verhitte wielrenners langs ' de Waterkant'  vliegensvlug langs ons heen. De historische Waterkant wordt nu helemaal verbouwd en moet klaar zijn in 2013. Vandaar dat er nu een afscheiding staat, met echt enorme prachtige grote foto's , die ik overigens herken, uit het fantastische boek 'Suriname Discovered'. Geniale foto's van de flora en fauna van Suriname en ook foto's van diverse Surinaamse bevolkingsgroepen. Mooi om te zien.

We nemen plaats op de rode parbo stoeltjes aan de Waterkant. We hebben een mooi uitzicht over de Surinamerivier en zien de Wijdenbosch brug in de verte. Met bezwete voorhoofden koelen wij weer af met een Fernandez softdrankje en een parbobiertje en zien voor de tweede keer de wielrenners voorbijkomen.  Het is ondertussen 34 graden, wel een lekkere warmte, pal in de zon, is het echt heet.  Opeens staat er een bekende bij ons. Berry zegt niet omkijken. En ja hoor diegene vraagt, " Wil je een portret laten maken?" . Ik draai mij naar hem om en zie in zijn ogen dat hij mij herkent.  Zo leuk. Het is nl. Rembrandt de stadschilder van Paramaribo. Vier jaar geleden spraken wij nog wel eens met hem af aan de Waterkant. Van Rembrandt, geinige naam he, hangen in onze woonkamer drie schilderijen. Zijn echte naam is Richard Bussois. Rembrandt moet lachen en zegt " Zijn jullie weer terug?" We raken gezellig aan de praat en Rembrandt drinkt gezellig even met ons mee. Even niet werken. Hij maakt echt mooie dingen. We zeggen hem dat we zeker nog een keer weer iets bij hem zullen kopen. Hij schildert hele mooie landschappen. Laatst heeft hij in de jungle bij Botoposi nog iets groots gedaan op de huizen aldaar. Hij toont ons wat foto's van dat werk.

Als een na laatste tentje wilden wij nog even bij Broki kijken om te zien wanneer de salsa lessen precies beginnen. Met Broki gaat het waarschijnlijk goed want op zondag is het de gehele dag gesloten. We gaan een andere dag wel even informeren. Langzaam lopen wij weer richting de Cornelis Jongbawstraat en passeren de Nationale Assemble , dat is waar het parlement samenkomt. Op de weg naar huis kijken wij nog even of Elvin in Zin aanwezig is maar hij is er niet. Dat komt wel een andere keer, wij zijn hier nog zo lang en kopen een heerlijke chicken vegetable pie en een fish pie en gaan dat lekker thuis eten. We waren echt moe toen wij thuis kwamen. Hebben echt nog een beetje last van het tijdverschil. Wij vallen snel in slaap en genieten na van alle indrukken van vandaag.

Maandag 3 september. We hoorden in de vroegte al wat gestommel boven ons. Oom Werner en tante Gerda waren gisteravond om ongeveer 23.00 uur thuisgekomen vanuit een tripje naar Curacao. Ze waren naar het jazz festival geweest. Waar ze o.a. Alicia Keys, Mana, Santana ! hadden gezien.

De eerste ontmoeting na vier jaar elkaar niet gezien te hebben was heel fijn. Zo warm! We kregen allebei een ferme brasa van hen beiden. Zo lief! Oom Werner en tante Gerda vertroetelen ons helemaal. Zij zorgen ervoor dat het ons aan niks ontbreekt. We hebben nu ook een echt koffiezet apparaat gekregen (deden het eerst old school met de hand), een citruspers en oom Werner had ook nog verse mango's voor ons geplukt uit eigen tuin. Ik heb nu ook mijn eigen sleutel-setje gekregen, zodat ik niet afhankelijk van Berry ben. Dat voelt beter.

Vandaag gaan wij wat zaken regelen. Kijken of we voor lange tijd een fiets kunnen huren enzo. Ook moeten wij bij taxibedrijf Ashruf nog twee euro droppen voor een taxi ritje. Brown kon niet wisselen en wij hadden even niet anders vandaar. Even een verslag van gisteren dan... want dit schrijf ik nu op 4 september.

Even geld om de hoek brengen in de Wilhelminastraat. Nou de jongen had gezegd "  Dat doe je in vijf minuten" . Nou dat werd echt een half uur wandelen. Dus onze planning ging even wat anders worden vandaag...maakt niet uit... In Suriname doet iedereen alles met de airco-auto en rekenen dus ook in auto minuten....mmm.  Wandelen? Wij zijn echt een attractie op zich,  als wij gaan wandelen iets buiten het centrum, in de hete zon. Het wandelen is ook best pittig moet ik je nu achteraf zeggen met een verbrand voorhoofd. Even twee euro droppen , dat het kan he.  In Nederland moet je daar echt niet mee aan komen. Bij het taxibedrijf wisten ze echt dat wij nog twee euro moesten betalen. Hele vriendelijke mensen.We vroegen gelijk hun kaartje voor nog meer taxi ritjes.  Omdat we nu al zo'n eind hadden gelopen zeiden we tegen elkaar dan kunnen we ook wel Roy en Loes gaan verrassen. Zij wonen in een riant huis aan de Jozef Israel straat 128.  Roy en Loes is een heel leuk stel dat geremigreerd is naar Suriname. Vier jaar geleden hebben wij hen ontmoet. We hadden ze niet precies verteld wanneer we zouden komen ...dus.... echt een verrassing.

Tussendoor even bij Maretraite mall , heerlijk wezen lunchen. Dames, Maretraite mall is een waar shopping paradise ....Vandaag hield ik mij in .

Wij bestelden nasi met overheerlijk klaargemaakte kip.  Zodat we weer wat energie hadden voor onze verdere voettocht. Na een sanitaire stop , wandelden we weer verder. Gelukkig terwijl wij zaten te lunchen , was er een tropisch buitje uit de hemel geknald. Deze bui had voor wat verkoeling gezorgd.

Wandelend zagen wij opeens een prachtige roerdomp en nog twee onherkenbare vogels. Berry herkende de roerdomp. Berry vertelde dat vogelaars in Nederland zeer opgewonden raken bij het zien van zo'n zeldzaam vogeltje. Ook nog hele mooie palmbomen gezien en Romeinse meubels in tuinen zijn ook heel populair merkten wij.

Toen kwamen wij eindelijk bij het huis van Roy en Loes aan. Zouden ze thuis zijn? " Hoi Loes"  riepen wij. En ja hoor een reactie vanaf de veranda. " Hoi" riep Loes hard.  " Wat leuk zeg.  Ik kom er aan"  Zo leuk om elkaar weer te ontmoeten na vier jaar. Helaas was Roy er niet.  Roy kan niet zo lang in huis zijn, vermeldde Loes. Hij is aan het klussen. Wij streken neer op de veranda en babbelden heerlijk met elkaar. Loes liet nog even zien hoe mooi haar moestuin erbij lag. Die passie delen wij samen. Ik zal wat foto's van haar voortuin laten zien. Loes heeft mij een hele mooie bos bloemen uit haar eigen tuin meegegeven. Het is de rode faja lobia. De liefdesbloem. We zeiden samen tegen elkaar toen ze aan het plukken was. Snoeien doet bloeien. We moesten zo lachen. We zijn ook alweer uitgenodigd voor een feestje op 27 oktober. Loes haar kleinzoon wordt dan 25 jaar. Zo leuk. Afscheid genomen en afgesproken dat we elkaar weer binnenkort zouden treffen.

Met Mickey's taxi naar huis gebracht voor 10 srd zo'n 20 minuten in de auto!! ...Moet je nagaan wat wij hadden afgelegd. 's Avonds lekker gelezen en Berry nam tijd voor een grote Cubaan.  Anita , de vrouw van Jerome kwam gedag zeggen en nodigde ons uit om a.s. weekend te gaan kamperen in de bush. Dat is een fantastisch vooruitzicht. Oom Werner nodigde ons uit om Pom te eten en heeft er voor gezorgd dat wij nu ook een Surinaams telefoon nummer hebben. Hier komt het nummer: 8442633. Toen lekker vroeg gaan slapen ..althans voor ons doen ...om tien uur. Met op de achtergrond heerlijke muziek aan van Jan Hansink. Sribi Switi. Betekent, slaap lekker,  in het Sranongtongo.