Het tiende jazzfestival, fietsen naar Uitkijk, afscheid Casper en leuke ontmoetingen.

Helemaal vooraan, in de grote tuin van het Rumhuis,  zitten wij te genieten van de blazers, klarinet, schuiftrompet ,trombone, saxofoon en eigenlijk alle spelers van het Down Town Dixie Society ensemble. De heren spelen vrolijke jazzmuziek. Een man die op een ' echt wasboord' speelt is zelfs van de partij. Deze dixieland muziekstijl kun je als volgt een omschrijven: " Dizieland muziek wordt over het algemeen gezien als de blanke variant van de New Orleans Jazz" . In dit geval klopt dat zeker alle heren zijn blank en jawel, zijn afkomstig uit Nederland. De frontman kondigt elke keer op grappige wijze het volgende nummer aan. Natuurlijk is er hier ook veel improvisatie en af en toe een solo. 

Het is het tiende jazzfestival in Suriname en voor deze happening bij het Rumhuis moest je een uitnodiging hebben. Deze hebben wij via de familie Duttenhofer geregeld. We zitten heerlijk in de buitenlucht en doordat we dicht bij de rivier zijn,  zorgt een verkoelend briesje dat het zeer aangenaam is.  Vervolgens horen we ' het Metta Quintet'  uit New York bijzonder ingewikkelde jazz loopjes spelen. Zo virtuoos spelen vooral deze blazers, veel mensen zijn onder de indruk en na de solo's krijgen de mannen een daverend applaus. 

Tenslotte eindingen we met een samengestelde band uit o.a. Caracas, Venezuela met Gerardo als drummer. Agnes de bassiste uit Sint Maarten, Roy en Elmer beide percussionisten uit Duitsland en Sonny op synthesizer uit Paramaribo. Deze formatie speelt echt de sterren van de hemel. Ik geniet van een nummer van David Sanborn. Echt tof. Maar helaas komt er juist bij deze band een stroomstoring. De organisatie zegt eerst nog dat het binnen 20 minuten zal worden opgelost....maar tja dat werd dus langer... Dit gebeurt nog wel eens in Suriname. Toch stom dat de organisatie geen noodaggregaat achter de hand heeft.

De mannen van de Down Town Dixie Society spelen hier mooi op in en willen wel akoestisch spelen.  Zelf krijg ik ook een kleurrijke tamboerijn in mijn hand gedrukt en kan dus ook vrolijk mee shaken, op de beat van de drum. Het wordt nog een gezellig half uurtje zo samen. Veel mensen zingen en klappen mee en we mogen zelfs een gratis drankje bij de bar ophalen om de pijn een beetje te verzachten. De jongens van DTDS doen dit echt voortreffelijk en veel mensen kunnen toch nog even genieten van leuke muziekdeuntjes. De afsluitende jammsessie zit er helaas niet meer in , want de stroom komt niet meer terug. Ondanks de powercut was het een leuke swingende avond. 

Ontmoetingen ...

' s Maandags was het Casper zijn afscheid dag. Samen koffie gedronken en gegeten. In de middag wat gedronken op het terras aan de Waterkant. Daar nog leuke ontmoetingen gehad. Allereerst met de Surinaamse Henk uut Groningen. Henk rijdt in een enorme 4wheeldrive wagen, die hij tot ergenis van veel mensen gewoon dubbel parkeert aan de Waterkant, om zo maar zijn ' speeltje'  dicht bij zich te hebben. Surinamers en hun wagens zijn wat hoor. Natuurlijk vragen we Henk de geijkte vraag " Woon je hier? Of ben je op vakantie?" Henk gaat overwinteren in Suriname. Dat doen overigens ook veel Nederlandse gepensioneerde mensen, merken wij. Wij krijgen een uitnodiging om eens botervis bij hem te komen eten aan de Ornoribolaan. Adres en telefoonnummers worden uitgewisseld. 

Iets verderop zit een exentriek rodebrildragende man ons vrolijk aan te kijken en loopt vervolgens richting onze tafel en vraagt: "  Vinden jullie het goed als wij bij jullie komen zitten?" . "  Prima hoor" , antwoorden wij. Niet veel later zitten we met z'n zessen gezellig te kletsen en te lachen. De man blijkt ' Ro' Ronaldo da Silva te heten en zijn vrouw heet Lysbeth. Het klikt eigenlijk meteen. Het stel houdt van cultuur en muziek dus binnen no time hebben wij de mooiste gesprekken. Ro en ik hebben beiden dezelfde passie Italie. We babbelen Italiaans tegen elkaar en moeten zo lachen dat we elkaar een high five geven. Reuze gezellig. Ro houdt van Dante ,Petrarca en Italiaans eten en Lysbeth kan dan weer heel goed Italiaans koken. De volgende uitnodiging hebben we ook alweer binnen. Zo vriendelijk zijn ze hier. Het leuke is dat Ro en Lysbeth hier voor twee ! jaar gaan wonen. Ro is een Hindoestaanse gepensioneerde Surinaamse man en Lysbeth is een wat jongere  Nederlandse vrouw, die ook onderwijzeres is. Er volgt zeker een vervolg...

' s Avonds komen Berry en Casper nog even langs bij Zin waar ik aan het werk ben. Helaas moeten we afscheid nemen van Casper omdat hij na 5 weken Suriname nu echt terug naar Nederland moet. 

Dinsdag zijn we beiden vrij en besluiten een flinke fietstocht te maken naar Uitkijk. Uitkijk is een plaatsje dat aan de Saramaccarivier ligt en dus ook grenst aan het Saramaccadistrict. Ons doel is deze dag om boven op de brug te mogen uitkijken over de enorme Saramaccarivier. Het is natuurlijk weer een warme dag. Fietsen in 35 graden en felle zon, is even wat anders dan met 22 graden door Nederland te fietsen. Dat hoef ik jullie ook niet te vertellen. Het eerste stuk door de stad is echt enorm druk. We moeten echt goed uitkijken, want ze hebben hier namelijk geen fietspaden. Op een gegeven moment wordt het verkeer wat rustiger en komen we steeds meer groen tegen. Fijn ! De drukke Jaggernath Lachman weg laten we achter ons en we komen vervolgens langs alle leidingen. Deze Leidingen zijn aangelegd vanaf 1906. De leidingen gaan over in de Commissaris Wethinghweg. Langs deze weg woonden vroeger uitsluitend landbouwers, die vooral rijst verbouwden. Maar ook hier zet de verstedelijking sterk door en in de laatste jaren is er niet alleen een aantal bedrijven gevestigd, maar ook gaan er veel forensen wonen. Dit merken wij vooral op de terugweg wanneer het verkeer toch wat drukker wordt. Ook vinden we langs deze weg een aantal scholen en poliklinieken. Om 13.00 uur komen we veel leerlingen in hun blauwe uniformen al zwaaiend tegen. Op dat tijdstip gaat namelijk de school uit. Anders is het qua warmte niet te doen in de open lokalen met , kippengaas afgelsoten ramen, in de tropische hitte. De scholen beginnen om half acht t/m 13.00 uur. 

Een groepje groene papagaaitjes landt kwetterend in de hoge boom naast de weg. We zien veel tropisch bos en lianen langs de weg. Ook valt het op hoeveel Hindoestanen er in dit gebied wonen. Voor hen is de Indische lotus bloem belangrijk. Vandaar dat we veel waterlelies en heilige lotus bloemen bij hen voor de huizen zien. Doordat de bloem uit zijn eigen wortelstok lijkt te ontstaan symboliseert hij goddelijke geboorte en zuiverheid. Ook staat het voor de wedergeboorte door het feit dat de bloemen die iets boven de bladeren uitsteken , zich vroeg in de ochtend openen en 's avonds weer sluiten. Juist door het feit dat de plant zich rein en zuiver opgroeit vanuit de modderige ondergrond en bovendien een onbeschrijfelijke schoonheid uitstraalt, symboliseert hij voor het Hindoeisme : schoonheid, puurheid en reinheid. Vandaar dus de vele lotus planten in deze omgeving. 

Natuurlijk stoppen we af en toe om wat  te drinken, want het is werkelijk heet. Bij een van de talrijke Chinese supermarktjes rusten we even uit. We zien een Hindoestaans meisje planten plukken. Wanneer ze bij ons in de buurt is vraag ik haar waarom ze dat doet. Het meisje antwoordt. " Dit is de Bokati plant en de bladeren leg je op kneuzingen zodat die kneuzing weer minder wordt". " Mijn oma heeft last van haar enkel en ik pluk dit nu voor haar."  " Je moet het op de plek leggen en er wat verband om heen doen, en de hele dag erop laten zitten". " Bijzonder"  zeg ik en vraag of ik van haar een foto mag maken.  We vervolgen onze tocht weer. Die 25 kilometer lijkt wel 35 kilometer in onze optiek...even doorzetten. Vooral op sommige plekken die niet geasfalteerd zijn, houden we af en toe onze adem in , wanneer een grote truck ons voorbij raast, en een enorme stof wolk achterlaat. 

Eindelijk zien we de brug en we fietsen naar het hoogste punt van de " broki" , is brug in het Sranan. Daar genieten we van het uitzicht en turen de rivier af op zoek naar zeekoeien! Ja, die zwemmen er hier in dit gebied!  We trakteren onszelf op een lekkere Chinese, Javaanse maaltijd zodat we met voldoende energie weer de weg terug kunnen fietsen. 

Hier mijn geleerde Sranan, misschien kun je het ontcijferen? Misschien niet in geheel correct Sranan...maargoed. 

Esdei un bengo fietsen                                                                                                                            

Un fietsen kote na Uitkijk

A ben fara

A broki mooi

Undro a broki un njang switi

Nah wang bun nang oso

So voru sma beng tak o dei ! 

Op de terugweg zoeken we Henk aan de Ornoribolaan even op. Hij is zenuwachtig omdat hij de volgende dag een brug gaat laten zetten bij de tandarts. Wat blijkt...dat Diederik Samwel, die van het boek " Suriname in mijn hart" in Henk z'n huis heeft gewoond! Zo toevallig. 

Met veel peng an un bakasei ...dus met veel pijn aan onze kont zijn we blij dat we weer veilig thuis zijn. De rest van de avond rusten we heerlijk uit. Zucht....

Doordat we steeds drukker worden is het soms lastig om alles bij te houden. Ik doe mijn best. Er wordt hier zoveel georganiseerd in Suriname. Er is elke week wel wat leuks of bijzonders te doen. Ik ben bijvoorbeeld nog naar de kunstbeurs geweest met mooie lezingen. Was geweldig. Vooral was ik onder de indruk van een enorm houten beeld. Met een bijzonder verhaal.  Berry kan op de fiets naar Sosis. Daar zijn de voetbaltrainingen van Transvaal. Vandaag begint de jeugdcompetitie. Dus alles gaat hier wat minder snel dan in Nederland en er is veel overleg. Binnenkort zal Berry zelf wel wat schrijven. 

Voor de yoga liefhebbers: 

Afgelopen week wederom veel yoga gedaan. Ik krijg op zondag ochtend les van Dhr. Drs. Sewberathmissier. Hij is een hele fijne leraar. Ik heb ook wat huiswerk meegekregen en we leren bijzondere ademhalingstechnieken. Zelfs mantra's zingen hoort erbij en we doen ingewikkelde asana's. Met Shantie mijn Hindoestaanse vriendin gaan Berry en ik volgende week mee naar de Mandir. Dat is de Hindoestaanse tempel. Haar man Kris zingt ook in de Mandir. We hebben nog veel meer beleefd maar dit is nu wel even genoeg voor deze keer.

Hoe is het bij jullie? Nog leuke nieuwtjes voor ons? 

Veel liefs van ons beiden. Tot hores ! en een ferme zoen ... <3 (hoe hip :)).