Pater Pius, Paramaribo Zoo en Prettig gesprek

Klop klop...ja roep ik. Berry komt binnen lopen en zegt ' Ik heb zo'n leuke man ontmoet, Pater Pius!'. Aan de waterkant, hij is de pater van de Petrus en Paulus kathedraal'. ' Wat leuk zeg ik' . En raad eens wat. Hij heeft ons morgen uitgenodigd om een dienst bij te wonen. We besluiten om dat zeker te gaan doen. Berry had die avond heel leuk met Pater Pius gekletst en was het een en ander te weet gekomen over Pius zijn leven. Pater Pius komt oorspronkelijk uit Berlijn. Zijn accent lijkt op het accent van wijlen prins Bernhard.  Pius heeft al bijna drie jaar in Suriname gezeten en wordt per 27 september, elders geinstalleerd. Dit vertelde hij met tranen in de ogen aan Berry. Hij heeft hier in Suriname namelijk zo genoten. Samen dronken Berry en Pius een djogo. Dus vanaf nu grappen we telkens Pater " Parbo" Pius.

De volgende ochtend gingen we rond twaalf uur de geheel houten Petrus en Pauluskathedraal naar binnen en gingen in een van de vele banken zitten. Toen een wat kale man uit het koor tevoorschijn kwam zei Berry; ' Dat is hem, dat is Pius.' Natuurlijk hielden wij hem een beetje in de gaten. Hij moest bijvoorbeeld met een bel rinkelen en soms voorzingen. Het was een mooie dienst. Met als hoofdgedachte ' Dat al je ledematen belangrijk zijn van je lichaam' Dat wanneer je bv. een middelste teen mist , je geheel opnieuw moet leren lopen'. De verwijzing werd natuurlijk snel gemaakt... Zo zijn ook alle leden van de kerk belangrijk voor de kerk. Iedereen is belangrijk, wat je ook doet. Op een gegeven moment ging iedereen elkaar een hand geven en elkaar vrede wensen. Een statige man kwam ons ook de hand schudden. Achteraf bleek dit de kritische bisschop van Suriname te zijn. We genoten van de zang en de hele entourage, de prachtige enorme openstaande ramen en alle verschillende houtkleuren om ons heen.

Aan het einde van de dienst kwam Pater Pius naar ons toe lopen. Glimlachend stelden we ons aan elkaar voor. Hij zei ' Echt mooi dat jullie gekomen zijn. Want wat je soms s' avonds bespreekt kan in de ochtend soms weer heel anders zijn.' Hij grapte ' Dat wijwater is toch even iets anders dan het bier. Je kunt beter aan een Parbo zitten in deze warmte'. Iets later vertelde Pius ons dat de kathedraal eerst een sjoel was geweest en toonde nog een onderdeel van die sjoel , een houten hek. Ik kocht een mooi klein boekje over de geschiedenis van de kathedraal. Pius zei ' Dat is echt een mooi boekje' . Ik zal jullie ook even mijn woning laten zien en ook even de tuin van de bisschop.

We liepen gezamenlijk op. Het huis van de bisschop was enorm groot en we zagen zijn prachtige tuin. Ook liet Pius ons de bekende Louise school zien. Dat is een hele goede school in Suriname, meldde hij. Zijn eigen appartement was niet groot, maar hij vertelde er met veel plezier gewoond te hebben. Ik nam nog even een foto van Berry met zijn 'vriend' Pius. Vervolgens namen we afscheid omdat de pater nog vanalles te doen had. We namen afscheid en zeiden dat we elkaar zeker nog voor zijn vertrek zouden zien. 

De rest van de dag lekker rustig aan gedaan. Berry had zuurkool met worst en spekjes gekookt en zelf in de warmte van 34 graden smaakte deze maaltijd ons reuze goed. Jawel, je kunt hier gewoon verse zuurkool bij de supermakrt kopen! Grappig he.

Woensdag bij het resort Guesthouse ' Zin'  lekker aan het zwembad gelegen, samen met Ilona en Christien omdat het hun laatste dag was. Om half vier deed ik mee aan hun cocktail momentje en aten we er een lekkere frikandel speciaal bij. Elvin de eigenaar van Zin speelt namelijk in op de stagiaires en hun heimwee naar bepaalde zaken.... Vooruit voor ons dan ook  een frikandel.

Die middag genieten wij van de warme zon en het verfrissende water van het zwembad. We kletsen gezellig over vanalles en nog wat met elkaar. 'S avonds hebben wij een feestje bij Fred en Marcel van Eco tours. Om acht uur komen wij in de Estabrielstraat aan nadat ik de taxichauffeur heb uitgelegd waar hij de straat kon vinden. Ik neem nu telkens maar een kaart mee als we de taxi nemen.

Die avond voelen Berry, Ilona en ik ons wel wat oud tussen de jonge stagiaires.. Veel van hen zijn dietist of zijn bezig met bewegingswetenschap.(Ik weet niet hoe ik die trema's snel kan doen... met mijn apple, sorry... heeft iemand een snelle tip?). Ondanks dat wij echt veel ouder zijn was het redelijk gezellig onder de tl-lampen. We kregen heerlijk te eten van Marcel en aten voortreffelijke kip en een frisse kool, mais salade met brood en pindasaus. We namen afscheid van Ilona en Christien omdat ze de volgende dag naar huis vlogen. Om een uur of half twaalf waren wij moe en voldaan thuis. 

Donderdags bezoeken wij de Paramaribo Zoo. Eerst eten wij voor lunch onze favoriete Saoto soepje bij t' Vat. Zie foto :) en we laten ons afzetten voor de ingang met een taxi. Taxi zijn echt goedkoop hier. We zijn best verrast door de leuke dierentuin. We kunnen heel dicht bij de dieren komen. Berry zei ik ben nog nooit zo dicht bij een Bengaalse tijger gekomen. Ook zien we plotseling een aapje met kind buiten de kooi. Tja dit is Suriname. We zien veel dieren die je ook werkelijk allemaal in Suriname en Latijns Amerika kunt tegenkomen. De Aboma , de groene Anaconda zien we ook. Twee weken geleden hebben ze , er zelfs een, uit de tuin van de Nederlandse ambassade gehaald! Die bewonderen wij dan ook. De Aboma is niet giftig maar wurgt zijn prooi.

De koningsgier is prachtig. We lezen ook de namen in het Sranan de Granmantingfowru. De Kwata aapjes hebben een prachtige leefplek. Snel schiet ik wat plaatjes. Gefascineerd kijk ik naar een bijzondere boom met prachtige bloemen. Later vraag ik aan de opzichters de naam. Het is de kanonkogelboom. Ik moet zo lachen. Tja, de vruchten lijken zeker op kanonskogels. Dan ontdekt Berry tussen de grote kaaimannen , opeens allemaal kleine babykaaimannen. Echt een schattig gezicht. De rode Ibis is mooi om te zien. En in een mooi hok loopt een Reuzenmiereneter zenuwachtig heen en weer. Zo'n miereneter heet in het Sranan een Tamanwa en leeft solitair. We zien nog een van de  grootste ooievaars van de wereld. Een Blasman/ Jabiroe. Met een vleugelspanwijdte van 2,5 m en een gewicht van 6-8 kg. Heel indrukwekkend. Berry is onder de indruk van de poten van de Harpij Arend (Gonini). Een opzichter komt ons nog wat dingen uitleggen. Rahul heet de Hindoestaans ogende jongeman. Hij vertelt dat de beide tijgers Boris en Jeltsin heten, we moeten lachen... Ook laat hij het nieuwe verblijf van de reuzenotter zien dat over een maand klaar is. We nemen afscheid en zeggen dat we zeker nog een keer komen kijken in the Zoo.

Vrijdag is een belangrijke dag. Berry heeft een gesprek bij het management van Seedorf. Dit was dus gisteren. Omdat Berry de gehele ochtend met zijn gesprek bezig is, besluit ik alleen met een tripje mee te gaan. Ik ben gisteren dus met de boot " Sweet Merodia" van de beroemde Surinaamse schrijfster Cynthia Mc Leod mee geweest.

Berry had om half tien een taxi geregeld ...maar in Suriname gaat niet altijd alles goed. Een klein beetje gespannen loopt Berry om 9.40 richting Torarica om van daar een taxi te bestellen. Je wilt toch niet te laat komen op je eerste belangrijke gesprek. Om tien uur is de afspraak. Om vijf voor tien rijdt Berry langs allerlei enorme villa's door de Dieterstraat. Hij is precies op tijd voor zijn gesprek met de secretaresse van Clarence. Het wordt een leuk verhelderend gesprek. Berry gaat de U-15 of U- 17 trainen. U- 15 staat voor 15 jarigen. Xaviera is onder de indruk van het KHC jubileum boekje, dat Berry heeft meegenomen. Ze zegt vanaf nu ben je officieus in dienst van C.S. en ben ik je personal assisent.  Je kunt mij alles vragen! ' You can call me anytime!" Met een glimlach verlaat Berry het kantoor en neemt een taxi terug naar huis (Cornelis Jongbawstraat 15, Paramaribo). We hebben geen postcode hier. Dan weten jullie dat ook weer :).

Over mijn tochtje met de Sweet Merodia:

Zelf ben ik gisteren naar twee plantages wezen kijken. Rust en Werk en Frederiksdorp. Normaal gidst de schrijfster Cynthia Mc Leod zelf , maar we hadden gisteren een andere gastvrouw. Getta. Die overigens ook mooi kon vertellen. Over gisteren...

Via de Surinamerivier komen we op de Commewijne rivier terecht waaraan de twee plantages liggen. Tijdens deze trip is er naast mij op de boot, nog een groot gezelschap van zeker 30 mensen. Ze zijn met historizon (een reisgezelschap) op pad. Ik ben dus de vreemde eend in de bijt. Alhoewel...Veel geschiedenis freaks zijn mee. De hoofdredacteur van het Historisch Nieuwsblad is ook aanwezig, die overigens niet uitnodigt tot een gesprek, dat even terzijde. Naast mij komt een hele aardige oude man te zitten.  We stellen ons voor. Hij blijkt een geschiedenis leraar te zijn geweest, in Zeist , op dezelfde school waar ik ook heb lesgegeven. Het gaat om de school Schoonoord te Zeist. We moeten zo lachen. ...Echt?? ' Ken je Thea de Lange?' Vraagt Ger. 'Ja die ken ik wel, wat is het wereldje toch klein'. 'Je moet haar maar de groeten doen als je haar weer eens ziet.' 'Ga ik doen', meldt Ger.

Want Ger Groenhuijzen heet de 80 jarige man, die naast mij zit. Hij is gids bij de piramide van Austerlitz. We hebben een hele gezellige middag samen. Later die middag grapt hij. ' Als ik 40 jaar jonger was geweest had ik echt een poging gedaan om je te versieren hoor'.  Wat een charmeur. Omdat ik mijn camera ben vergeten ! (Stom stom)...mag ik samen met Ger doen. Hij zegt ' Ik mail de foto's wel hoor, ik heb een apple' ' Oh hip' , zeg ik. Fantastisch. 

Rust en Werk was ooit de oude plantage waar zelfs meneer Jamin ! Jawel, jullie welbekend van de snoep,  zelfs werkzaam is geweest met suikerriet. Tegenwoordig is het een plantage waar vnl. slachtvee te vinden is. Zo'n 6000 koeien lopen hier grazend rond. Nu is meneer van Alen de eigenaar. Hij heeft er ook zoetwatergarnalen. Ik vind het wel mooi om te zien.  

Vooral de sluis is indrukwekkend. De sluis was een belangrijk gebied voor de slaven. Bij de sluis werden altijd alle straffen gegeven en werden rituelen gedaan. Men gebruikte de takken van de Tamarinde boom als zweep. Ook hier zie je weer de vele rode bakstenen die men gebruikte voor ballast in de lege schepen! In vieze slavenschepen wilde men namelijk niet hun waar vervoeren. Vandaar die lege schepen richting Zuid Amerika, met rode bakstenen als ballast. Ik ben onder de indruk van het verhaal dat slaven gekegeld werden die moesten roeren, in de suikerpan. Ze wilden natuurlijk een stap naar achteren doen, vanwege de warmte...nou dat mocht niet. Veel van deze slaven werden door de hitte impotent.

Plantage Frederiksdorp doen wij ook nog aan. Ton Hagemeyer is tegenwoordig de eigenaar. Je ziet nog de prachtige officierswoning, politie huisjes en een gevangenis . Ooit was Frederiksdorp een politiepost. Op deze plantage hield men zich vooral bezig met cacao. We zien een cacao droogvloer uit 1760 en bewonderen de mooie dokterswoning, die op neuten staat, een neut is het onderste gedeelte van een huis. Een neut voorkomt dat vocht in de houten stijlen optrekt. Neuten zijn een soort muurtjes onder de woning. Daardoor kan de wind lekker onder het huis komen. Terug op de boot word ik zelfs ingezet om de lunch uit te delen. Ook mag ik in de namiddag nog geld inzamelen voor de Cynthia Mc Leod stichting, die projecten op scholen doet. Ik haal echt veel geld op. Trots tel ik samen met een andere man de opbrengst. Vaak gaat de schrijfster Cynthia zelf mee, helaas was ze er vandaag niet bij. Ze was in Belgie. Want als zij vertelt is het echt smullen. Dat vond ik wel een beetje jammer vandaag..tja je kunt niet alles hebben. We varen tegen de enorme stroming terug naar Paramaribo. Waar Berry mij opwacht met het geweldige nieuws van zijn officiele aanstelling. We gaan 's avonds de stad in om het te vieren. We drinken bij de Waag een lekker glas wijn en eten roti in de mooie tent Broki.

Pe dansie de, boro man de tu. Als het leuk is , vliegt de tijd.

Bosies ! xxxx