Bezoek aan het binnenland van Suriname. Botopassie resort. Jungle adventure and sula fun

Afgelopen week hebben Berry en ik een driedaagse trip naar het Surinaamse regenwoud gemaakt. Deze trip werd georganiseerd door Zin resort. We verbleven drie dagen in Botopassie ' hotel' aan de boven- Suriname rivier. 

Voor ons appartement stopte afgelopen dinsdag een grote Toyota Alphard en we hoorden de claxon . Yes tof! We hadden zo'n zin om weer het mooie binnenland van Suriname te gaan bewonderen. 

We werden verwelkomd door Mac de driver en door Eduard, de eigenaar van Botopassie resort. Onze andere reisgenootjes stelden zich ook vrolijk aan ons voor. Fausia en Jennifer, twee Surinaamse ladies zaten al heerlijk wat te knabbelen om 8:30 uur. We raakten gelijk aan de babbel. Jennifer vertelde over haar werk in Suriname. Jennifer Wong Swie San heeft een stichting 'Lobi makandra' dat betekent : heb elkaar lief. Ik ga deze week een kijkje bij haar stichting nemen aan de Santopolderweg 3 / te Wanica. Op de volgende site kun je meer lezen over wat ze allemaal doen: 

http://lobmakandra.org/ 

Ze ondersteunen kinderen en helpen o.a. bij het alfabetisering proces van veel mensen. 

Ook werden we voorgesteld aan Robert de veganist die helemaal weg was van vipassana meditatie.  Als je daar meer over wilt lezen of leren, ga dan naar de site http://www.dhamma.org. 

Heel interessant voor meditatie fans. 

" Fausia ? Die naam hoor je niet vaak zei ik". " Het betekent overwinning " , antwoordde Fausia. Het is een moslim naam. 

Linsey, Gerard, Tom en Patricia ontmoetten we pas in Atjoni. Zij kwamen via de JA foundation en waren ook van de partij bij deze drie daagse trip naar het binnenland van Suriname.

De Stichting JA Foundation ondersteunt projecten ten behoeve van kansarme (wees)kinderen. Veel van deze kinderen hebben ook nog HIV. De JA foundation doet mooie dingen. Mocht je wat extra money over hebben dan zijn donaties altijd welkom voor de vele projecten. 

http://www.jafoundation.nl/

We hadden dus een gemêleerd gezelschap zoals jullie kunnen lezen. Het waren allemaal  leuke enthousiaste mensen. Fijn om mee op pad te gaan. 

Het was een hele zonnige dag en iedereen was goed gemutst. Na drie uur rijden konden we eindelijk in de grote korjaal stappen nadat we ons allemaal goed hadden ingesmeerd met tenminste factor 30. 

Vanaf het levendige Atjoni, ook wel het schiphol van de jungle genoemd, zetten we onze reis verder voort. 

Wat is het regenwoud toch ontzettend groen en wat zie je dan prachtige bomen als je zo de rivier opvaart en aan weerszijden al die natuurpracht kunt gadeslaan. 

Er stonden zelfs bomen met prachtige paarse bloemen. Ik hoorde van een Surinaamse man dat ze deze bloesem jaivi noemen. 

Natuurlijk zagen we ook mijn favoriete woudreuzen voorbij komen. Deze Kankantrees  zijn echt speciale bomen. Ze steken parmantig boven de andere bomen uit. Men gelooft dat in deze bomen de voorouders leven. 

Ze zijn groot!!! 

We moesten ook wat sula's trotseren . Sula's zijn stroomversnellingen en dan heb je echt een grote kans om nat te worden in de smalle korjaal boten. Behendig loodste de bootsman ons door deze stroomversnellingen heen. 

We voelden ons een beetje zoals je vroeger in de Efteling in zo'n boomstam zat ... en zo'n heftig parcours ging varen. 

Dit ' Efteling boomstamgevoel ' is een beetje het gevoel dat je krijgt,  wanneer je met een korjaal door het Surinaamse regenwoud vaart. Een korjaal is trouwens een soort lange uitgeholde boomstam boot. 

We moesten zo'n tweeënhalf uur varen. We passeerden veel Marron dorpjes. Grote fleurig geklede vrouwen deden de was in hun pangi's. Veel kinderen waren aan het spelen en sommige jongens en meisjes waren vis aan het vangen. Het is een prachtig kleurrijk primitief schouwspel. Je waant je terug in de tijd. 

Marrons zijn de afstammelingen van de slaven die vanaf 1650 van de plantages aan de kust de bossen in de binnenlanden invluchtten, waar ze zich in kleine groepjes vestigden.

Tegenwoordig leven er zes Marrongemeenschappen in Suriname. De Ndyuka, Saamaka, Matawai, Aluku, Pamaka en de Kwiinti. De groep die zich gevestigd heeft aan de Boven-suriname rivier zijn de Saamaka. Hieronder valt ook het dorp Pikin Slee.

Na meer dan tweeënhalf uur varen kwamen we  eindelijk bij ons dorpje Botopasie aan. We waren trouwens ook even verrast door een plotselinge tropische regenbui. Maar ach, door de warmte ben je dan ook weer zo opgedroogd. 

Hotel Botopassie  ligt overigens prachtig hoog gelegen aan de rand van de rivier bij een aantal soela's en enorme rotsformaties. 

Zes mooie wosu cabins blonken ons vanaf het water tegemoet. De avondzon liet de wosu cabins extra shinen. In deze wosu hutjes sliepen we dus twee nachtjes. 

Een wosu is trouwens een authentieke hut, gebouwd volgens de traditionele stijl van de locale bevolking, de Saramakaners. Wosu betekent in het Saramakaans huis. 

We werden op de steiger netjes verwelkomd door Bas de manager en de Saramakaanse gids Lindie Aboikoni Ze droegen zelfs onze bagage naar boven, heel prettig. Toch voelt dat voor mij soms wat ongemakkelijk hoor. Zo verzorgd te worden. 

Ook kwam Alan Tijseling ons begroetten.

Het was leuk om hem weer 'live' te ontmoeten.

Alan kennen we al jaren. Hij is een journalist, die al jaren in Suriname woont. 

Alan is aan het herstellen van een gebroken enkel en drinkt nu veel kruidenthee en is afgevallen. Hij doet deze kuur dus in het binnenland. 

Berry droeg die avond dit zelfgemaakte gedicht  aan Alan voor :

Alan 

Alan Alan je bent voor mij nu medicijnman

Het is geen ja het is geen nee 

Ik denk alleen nog maar aan afslankthee.

Ik heb je met wedstrijden hamburgers zien eten

Nou er was maar een winnaar 

En dat heb ik altijd al geweten

Alan dat was jij

Er ging ook geen hamburger aan jou voorbij. 

Alan je bent nu een wijze man

Die nu ook aan andere dingen denken kan. 

Ik neem je mee

Naar mijn idee

Alan ik denk alleen nog maar aan afslankthee!

Berry. 

In de namiddag heerlijk in de sula's gezwommen en gerelaxt met z'n allen. Jennifer heeft nog mooie foto's gemaakt . Die foto's zal ik ook op dit blog plaatsen. Na zo'n lange reisdag smaakt een koud parbo biertje of een witte wijn extra lekker. 

Bas had met behulp van de  twee vrouwelijke kokkinnen een heerlijke BBQ gemaakt.

Ik verzorgde deze avond de muziek. Ik had in Paramaribo een speciale lijst  met leuke muziek samengesteld, met behulp van Spotify. 🎼

Heerlijk geslapen en de volgende dag hebben we twee jungle tochten gemaakt.

Lindi liet mij persoonlijk nog even zijn laos struik zien en hakte even een stuk laos voor het eten van vandaag. Lekker vers! 

Een wandeling achter het terrein van Botopassie hotel stond allereerst op het program. 

Lindie was natuurlijk weer onze  gids. Zo fijn dat we hem bij ons hadden. Met zijn houwer baande hij de weg goed vrij en attendeerde ons op bijzondere zaken. 

We werden de hele wandeling constant aangevallen door grote steekwespen. Lindi vertelde dat dit door het jaargetijde kwam. Ik had er ook nog nooit zoveel gezien....

Best irritant maar je moet proberen het te negeren... dan valt alles mee. 

Gerard had iets op deze wesp aanvallen gevonden. Hij maakte een staart van een palmblad. Elke keer als hij met zijn billen bewoog tijdens het lopen, zwiepte de tak heen en weer en wuifde de beesten weg.  Mega handig. Hij had dit geleerd op een andere jungle trip van 13 dagen ! Je begrijpt dat uiteindelijk iedereen met een palmtak aan het zwaaien was.

Later die dag zijn we naar Pikin Slee gevaren en daar hebben we het Marron museum Saarmaca bezocht en zijn we bij de woodshop van de Rastafari's gaan kijken. 

Het initiatief voor het Marron museum ligt bij de vijf houtkunstenaars van Stichting Totomboti uit het dorp Pikin Slee. Zij hebben al sinds de jaren tachtig een droom om op één of andere manier de Saramaccaanse cultuur een plek te geven. Met dit project willen zij een bijdrage leveren aan duurzame economische ontwikkeling van Pikin Slee en zijn directe omgevingen en bijdragen aan de bewustwording van de kracht en potenties van de eigen cultuur onder de Saramaccaanse bevolking. Uitgebreide informatie over het project Kun je lezen op de volgende site : http://www.totomboti.nl/

Vervolgens hebben we een zeven kilometer lange 'boswandeling'  gemaakt in de hitte.

We kwamen wel veel bijzondere dingen tegen.

Kapucijn aapjes, walaba bloemen, telefoonbomen, kankantrees en fruitplantages. 

In het museum vertelde Yoni onze Saramakaanse gids over haar cultuur.

Ik weet nu hoe je aan een Marron vrouw kunt zien of ze getrouwd is. 

Ze draagt dan een pangi met een angisa doek om haar heupen heen. 

Dus als een meisje enkel en alleen een pangi draagt is ze nog vrij.

Alle vrouwen kunnen nog wel een tapakoto doekje dragen over de schouders heen.

Heel vroeger droegen de vrouwen wanneer ze ongesteld waren geworden hun eerste doek voor hun edele delen. Deze doek heette een kojo. In het museum hangen een aantal kojo's. 

Zo vertelde Yoni ons nog veel meer zaken over haar cultuur. We zagen hoe een vrouwenhuis eruit zag met heel veel keukengerei! 

Na de lange wandeling ( we kwamen ook nog langs het rustige Evangelische dorpje Futu Na'Kaba) waren we blij dat we weer veilig terug in ons resort Botopassie kwamen. 

Velen van ons namen direct een verkoelende    

duik en wederom kregen we die avond een lekkere maaltijd door Bas Ruis voorgeschoteld. Bas had weer een voortreffelijke BBQ voorbereid. 

De volgende ochtend lekker ontbeten. Het ontbijt wordt geserveerd boven op de veranda van het grote huis. Je hebt vanaf die plek een prachtig uitzicht over de rivier en het dorpje Botopasi.     

Die rust in het regenwoud is zalig. Het ontspant je echt. 

Helaas moesten we afscheid nemen van deze prachtige plek. 

Maar we komen zeker terug. 

De terugreis ging voorspoedig.  Bij Atjoni namen we weer afscheid van Tom Hesp, Patricia Brouwer, Linsey Spaans Schuurmans en Gerard Pruysen. Bijzonder om tijdens zulke dagen elkaar te leren kennen. Mooie  ontmoetingen hoor. 

Adressen werden uitgewisseld en iedereen gaf elkaar dikke brasa's. 

Apart om dan opeens weer terug te zijn in de ' city jungle' wat een drukte weer...

Afgelopen dagen ook vanalles beleefd.

Plonie en Kenneth nog opgezocht in Clevia. Gezellig bijgekletst. 

Leuke nieuwe mensen toevallig ontmoet bij de Combe markt. De indianen Imro Tameroe uit Galibi en Henk Pierre uit Frans Guyana. 

Mooie gesprekken mee gevoerd...

Samen hard gelopen op zondag en een mooie hang bougainville plant gekocht op de bloemenmarkt, voor op ons balkon. 

Vanochtend vroeg belandde ik bij de viering van de herdenking van Mahatma Ghandi zijn verjaardag. Mijn nieuwe yoga leraar nodigde mij  spontaan uit, nadat hij mij vertelde dat de yoga les van vandaag niet doorging i.v.m. de viering van International day of Peace and Non Violence. 

Zat ik daar bij de Heiligenweg opeens achter de minister van Buitenlandse zaken mevrouw Yldiz Pollack-Beighle, belangrijke mensen van de Indiase ambassade en de first lady van Suriname. 

Ik moest wel heel erg lachen in mijzelf. 

Dit schreef ik op mijn facebook pagina:

" I was going to my yoga class. But I ended up with the Mahatma Ghandi celebration! My new yoga teacher invited me! Great start of the day! It is the birthday anniversary of Mahatma Ghandi today and more important : International Day of Peace and Non Violence". ❤️🍀🙏🏻

Triest dat vandaag in Las Vegas dan weer zoiets afschuwelijks gebeurde.... 59 doden... en 500 gewonden. 59 doden vermoord door een of andere gek. Zucht. 

To be continued...