Tobago en Saint Lucia even wat tories...

Daar staan we dan op de mooie ferry van Trinidad naar Tobago. Gelijk krijg ik natuurlijk Terschelling gevoelens. Op veerboten krijg ik al snel die associaties. Zo' n drie uur varen duurt de tocht van Port of Spain (Trinidad) naar Scarborough (Tobago). Prachtig om zelfs nog langs een stukje Venezuela "land " te varen. We namen buiten, achterop de ferry, plaats. Daar kwamen we hele aardige jonge bouwvakkers uit Trinidad tegen. Met hen gezamenlijk gezongen en muziek gemaakt. Berry had het helemaal met een paar jongens en ze gingen helemaal los. Limen noemen ze dat op T&T. Het werd een gezellig tripje. Apart om dan alweer afscheid te nemen na drie leuke uurtjes. Met een van hen (Nigel) hebben we nu nog steeds contact. Met de lokale busmaatschappij ons verder laten vervoeren naar ons appartementje in Castara bay. Wat een mooi eiland. Erg heuvelachtig met giga veel baaitjes.

Castara bay was ook zo'n geweldige baai! 50 meter lopen van ons verblijf 'Sea Level'  en we zaten pats boem op het strand. Zalig ! Met mooi koraal aan de rechterkant en veel grote reuze roggen, die af en toe op het visafval van de vissers, in de namiddag af kwamen. Deze roggen heb ik 'live'  onder water op gepaste afstand gezien. Zodat ik het nog wel kon navertellen en geen tweede Steve Irwin... werd. 

Inderdaad heel veel gesnorkeld en zelfs dus giant stingrays en een groot zeeschildpad gespot. Ik had snorkel vrienden gemaakt met Chris en Gary, twee Amerikanen uit Missouri. Het waren duikers die helemaal gek van de zee waren en ook in Castara bay verbleven. Handig. Want zo konden we gezamenlijk ' veiliger' ver de zee in. Altijd prettiger om met snorkel of duik buddies, de zee te verkennen. Berry snorkelt wel maar is geen echte duiker. Dus dit was mooi zo. Hele aardige mannen. Met hen zijn we ook een dag het gehele noordelijke deel van het eiland rondgereden. Ons mooiste bezoek was 'Pirate Bay'. We moesten een enorme trap naar beneden aflopen om bij deze serene baai uit te komen. Daar genoten van de warmte en de enorme golven. Geweldig gesnorkeld met elkaar. We hebben zes kleine baby inktvisjes gespot. Die had ik nog nooit in mijn leven gezien. Fantastisch om ze een beetje te volgen. Mooi koraal en enorm veel kleurrijke vissen. In Charlotteville lekker gegeten en vervolgens langs Goat Island gereden waar Ian Fleming een huis heeft. Zijn familie dan nu, hij is de schrijver immers van de James Bond verhalen. 

We passeerden Parlatuvier, Bloody Bay, L'Anse Fourmi, Man o'War bay etc...  plekken waar veel gevochten is. Tobago was en is nog steeds een erg populair eiland.  Via Roxborough teruggereden via een geweldig regenwoud gebied met enkele watervallen. We hebben een prachtdag samen gehad.

De volgende dag de bergschoenen aan getrokken en naar de Castara waterval gelopen. Wat een rustige, heerlijke plek. Kleren uit en het water even in. Daar word je dan echt even heel blij en gelukkig van hoor. Wat een natuur!

Op Tobago is iedereen enorm relaxt. Er wordt veel geblowt , door veel mensen. Zelfs onze loodgieter, die even ons toilet moest maken, kwam met een enorme pret sigaret binnen. Zijn enorme rasta haar in een groot net gedrappeerd. " Eh man, I am gonna fix your loo. " Hij deed het echt heel precies en goed. Een enorme ' weed'  walm achter latend. Ber en ik moesten achteraf enorm lachen. Dat kan echt alleen hier in Tobago. 

Bij de lokale vissers hebben we twee keer verse vis gekocht. Een hele belevenis als je als blonde dame, tussen de net thuiskomende vissers, met hun enorme volgepropte zakken met verse vis, staat te kijken of het mogelijk is om vis te kopen. Ik mocht voor 1 dollar ergens een grote zak kopen om daar vervolgens mijn gekochte vis in te droppen. De eerste keer hebben we flying fish gegeten. Dat smaakte goed ! Heel zacht. Omdat we een keuken in ons appartementje hadden kookten we vaak zelf om de kosten te drukken. Vliegende vissen...dat hadden we beiden nog nooit gegeten. Een delicatesse. Echt gesmikkeld.

Elke avond prachtige zonsondergangen kijken in de baai van Castara was ook prachtig. We raden echt aan om aan de noord west kant van het eiland te verblijven. Mocht dat ooit een wens of mogelijkheid zijn. Verder dus..Sfeervolle zonsondergangen bekeken die je accuut romantisch maken. Kortom genieten op Tobago. We vonden het jammer om Tobago te verlaten. Zoveel natuurschoon en prachtige vogels. Helder water ...zucht.

Naar Saint Lucia. Via Robert Young. De man van Trinidad hadden we een adresje gekregen La Feuille, Gros islet. Waar Malista Rosen de host was. Ze woonde in een prachtig huis. Met een klein appartementje dat wij mooi konden huren voor een schappelijke prijs. I.v.m. met ons budget kwam dat mooi uit, op dit tamelijke "jet set" achtige eiland ! George Clooney en Matt Damien hadden 'Sandy beach' bijvoorbeeld afgehuurd terwijl wij er waren. Saint Lucia was Amy Winehouse haar favoriete eiland. Dan begrijp je een beetje het jet set idee. 

We kwamen aan bij het leuke plaatsje, Castries. Op het gaafste vliegveld waar ik ooit ben geweest. Pal aan zee. Rechts zee. Links het vliegveld en weer verder weer water van de baai. Erg leuk inchecken, kan ik je vertellen. Inchecken en daarna nog even aan zee zitten wachten. Beter!

Bij Malista veel plezier gehad. Haar familie is de Poyotte familie. Ze zijn houtbewerkers en iedereen kent deze erg aardige familie op het eiland.

Veel meegemaakt. Samen met de poyotte kinderen gegeten. Rumproeverij bezocht, grootste street party in Gros islet, Karaokee in Marc Marc, Pigeon point fort bezoek, begrafenisceremonie van haar grootmoeder , die ceremonie duurde wel twee weken. Elke dag kwamen er mensen op bezoek. Er werden speciale lekkernijen gegeten. Bijzonder. We mochten er telkens bij zijn als we wilden...Af en toe gedaan. 

Samen zijn we ook nog naar het zuiden van het eiland gegaan. Naar Vieux Fort , Laborie en Balembouche. Met een heel klein volgepropt busje.

Ik had via couchsurfing een adres geregeld bij een Franse familie. Sylvie is een alleenstaande, drukke dame met twee heerlijke kinderen. Ninne en Yeile. Op die kinderen en vier honden hebben Ber en ik, in ruil voor een slaapplek, gepast. Samen hebben we veel dingen beleefd. Sterren bekeken bij het strand. De Gros Piton (berg) bewonderd. Strandwandelingen en rivierwandelingen gemaakt met de honden erbij en gezamenlijk heerlijk gegeten met veel verse kruiden uit hun moestuin. ( Ik hou het even kort moet zo weg...) Met veel pijn in ons hart afscheid genomen van de lieve kinderen (Ninne en Yeile) om weer terug naar het noorden te reizen via een prachtige kronkelende bergachtige weg. 

In het noorden nog een paar dagen bij de Poyotte familie gebleven en toen weer fijn naar Suriname teruggevlogen via Trinidad. De meesten van jullie begrijpen dat die eerste weken terug echt moeilijk waren. Verdriet. Zo raar dat Ome Werner er niet meer is. In en rondom het huis..... 

Nu zijn Jan en San hier en dat is echt zo gezellig ! Morgen gaan we samen naar de indianen toe bij Bernharddorp. Op dit moment zitten Berry, Jan en San op de postboot. Naar plantage Bakkie en Alliance toe. Ik heb daar in het begin overgeschreven. 

Nou voor nu xxxxx Ro.