Bezoek aan Ligia en wandelen door Paramaribo

Wakker worden met het zoemende geluid van de airco is hier heel normaal in Paramaribo. Wij zijn, in deze warmte, heel blij met die koele lucht in onze slaapkamer. Zelfs s' avonds koelt het buiten niet af naar zo'n 28 graden! Samen eten wij een verse sappige manga uit onze tuin. Even later doen wij een boodschap bij de populaire slagerij ' Rossignol'. Waar wij uit de gekoelde vitrine binnen in de winkel, veilig vlees kopen. Buiten, staat een bezwete man in 35 graden warmte, vis en krap te verkopen. Voor zijn kraampje staat nog een kleine koelbox, waarin hij poogt,  wat garnalen koel te houden. Terwijl wij langslopen, bedwelmt de visgeur ons reukorgaan, net of het wil zeggen ' Koop hier maar liever niet'.

s' Middags besluiten wij om een wandeling richting de wijk Mon Plaisir te maken. Ons doel is Ligia verrassen. Een Hindoestaanse enthousiaste jonge vrouw. Ik heb een ' street map' van Paramaribo bemachtigd en loods ons zo door alle lange straten. We wandelen door straten met allerlei namen uit het sterrenstelsel. De Sirius-, Saturnus-, Pluto-, en de Lunastraat zijn wat voorbeelden. Via de Lunastraat moeten we eigenlijk  de kreek oversteken de Voltastraat in, om zo binnen kleine tijd op onze bestemming aan te komen. Maar we zien nergens een brug. Dan maar omlopen.

Gelukkig lopen wij langs veel exotische bomen, waaronder de Kodosiri, de Kataher en herkennen nu ook de Katoenplant. We hoeven ons dus niet te vervelen tijdens de boeiende wandeling.

Vervolgens komen wij in de Wetenschap en Ontdekkersbuurt terecht. De Flemingstraat, Gebroeders Wrightstraat passeren wij. Ondertussen zien wij enorme Bollywood achtige villa's. Het ene huis nog pompeuzer dan het andere.

Mon Plaisir is zoals jullie begrijpen een hele sjieke wijk. Eindelijk komen wij via de Einsteinstraat zo de Rontgenstraat in, waar Ligia's huis op nummer 15 staat.

Berry drukt op een lichtknop- achtige deurbel. Vervolgens horen wij een luide bel rinkelen. We zien nergens beweging. " Zal ik nog een keer bellen ?" vraagt Berry. " Ja doe maar " antwoord ik. Wederom een enorme rinkeling. Plotseling gaat op de tweede verdieping van het grote huis een raampje open en zien wij Ligia met een slaperig gezicht.  Ze herkent ons en roept. " Rolien en Benny" , nog niet helemaal bekend met onze namen. Wij zeggen tegelijk . " Anders komen we een andere keer wel langs hoor, we zijn lekker aan het wandelen". " Nee, nee, kom er in. Ik zal de poort open maken, wacht!" .

Ze is blij om ons te zien en zegt, " Ik wilde jullie vandaag gaan bellen , echt!" . Ze meldt ons dat wij even om moeten lopen, naar de tuin toe. We komen in een prachtige achtertuin en mogen plaats nemen onder een overdekte patio, in twee hangmatten.  We zien haar twee schattige dwergstaartaapjes, Sweppie en Poepie. Ligia zegt " Ik haal even wat biertjes, ben zo terug". Voordat ze weggaat geeft ze ons rijstcrackers als snack.

Wij kijken onze ogen uit. Er staan veel bloempotten en overal zie je wel stekjes van bijzondere planten. Ons oog valt op een tegeltje met de tekst " Wilt gij het beste van het leven krijgen. Dan moet je leren, horen, zien en zwijgen". Wij moeten lachen. Wanneer Ligia terug is proosten we met z'n allen op gezondheid en onze ontmoeting. Ze morst bij het inschenken ietswat bier op de grond. Ik zeg " Voor moeder aarde". Waarop ze lacht en in het Sranan het volgende zegt. " A Gronma wani wang sani fu dringi" zoiets van " De grondmoeder wil wat drinken". We komen deze middag veel van elkaar te weten. We zijn verrast wanneer ze vertelt dat ze al 52 jaar is. Dat hadden wij niet gedacht.

In de buurt staat Ligia bekend als de vrouw met de waakzame Anaconda. (Een Aboma in het Sranan).  Terwijl ze dit vertelt, maakt ze met haar hand een pythonachtig slangengebaar. " Ze durven niet in mijn huis in te breken hoor" grapt ze in een zwaar Surinaams accent. Het is helemaal niet waar, maar ze laat de mensen graag in deze waan.

Wanneer ik gebruik maak van haar toilet zie ik een prachtige grote lamp met als voet een slangenlichaam. Ze is wel gefascineerd door slangen hoor. Op haar toilet hangen tien regels om positief te zijn , door haarzelf gemaakt. Ze is een echte bijzondere lady.  Ik zie in haar woonkamer veel beelden van Hindu goden en herken er veel. Ligia moet lachen dat ik de namen van Paravati, Ganesha en Shiva herken. Ligia vertelt ons dat ze dol op koken is. Ze verwend ons dan ook nog even met wat hapjes. We proeven bara's. Meelachtige, gekruide beignets. Gecombineerd met een zeer pittig tomaten, knoflookachtige sausje. Erg lekker. Switi! Ook laat ze ons Kataher met bakkeljauw proeven. Kataher is een aardappelsoort, alleen deze groeit boven de grond, zegt ze. Het is een boomvrucht. 

Om 18.30 is het tijd om te gaan het wordt al wat schemerig. We willen wandelend terug maar Ligia zegt dat dat niet veilig is. Ze brengt ons wel even. We stappen in haar Nissan uit 1996 en tuffen naar huis. " Ik heb geen haast, laat ze maar toeteren" en we rijden dus 25 kilometer per uur ... Met een kleine omweg toont ze ons nog even het mooie restaurant aan de Suriname rivier DOK 204. Wanneer ze ons weer de hoofdweg ietswat roekeloos oprijdt, horen wij een harde claxon van een andere weggebruiker. " Ik ga nog even tanken. Voor mijn reis morgen naar Saramacca toe" Daar heeft ze namelijk een mooi perceel. We rijden het tankstation op. Je mag nooit zelf tanken. Op alle tankstations staan jonge Surinamers klaar om voor jou te tanken. Bij hen betaal je dan ook. Het grote voordeel hiervan is dat ze hier geen benzine stelen en je rustig in je koele auto kunt blijven zitten.  De man die zojuist naar ons toeterde loopt naar ons toe. Ligia houdt deze man goed in de gaten en steekt haar hoofd uit het raam en zegt " Ben je boos op mij?" Nee , antwoordt de man. " Ik ben geschrokken" " Je moet wel uitkijken" Waarop Ligia antwoordt " Ik ben zo blij met mijn medemens, die wijst mij tenminste op mijn fouten"  Waarop zelfs de Javaanse man schattert en wij lachen voluit mee.

Thuis koken wij gezellig samen. Wij eten onze worstjes (Jawel, Saskia & Pieter ook wij aten ze vandaag ...ha ha) met opgebakken aardappelen en een frisse komkommer salade. S' avonds horen wij ook hier de verkiezingsuitslagen.

Brasa's en bosies van ons. Oftewel Omhelzingen en kusjes van ons. Ik zal wat foto's erbij doen.