Berry zijn voetbalverhalen.

Hoi allemaal,

Hier volgt een stukje met de bevindingen en ervaringen van Berry omtrent het Surinaamse voetbal.

Twee weken geleden had Berry zijn primeur op de Surinaamse radio. Hij deed een interview met de bekendste sportjournalist van Suriname, Steven...Het programma is zoiets als " Langs de Lijn" . Mensen konden in 90 seconden reageren. Op de stelling: ' Verkwantselen van talent.' Daar reageerden genoeg mensen op. Omdat inclusief Steven en ook de bellers, zich niet konden voorstellen waarom er niet voldoende gebruik van Berry zijn kwaliteiten werd gemaakt, het afgelopen half jaar. Een niet reagerende SVB : Surinaamse Voetbalband op zijn schrijven en andere onbeantwoorde brieven aan voetbalinstellingen werden aangekaard. Ook meldde Berry dat in het stadion van Seedorf (In Para) er op dit moment ook niet wordt gevoetbald door de jeugd. Eeuwig zonde, want het is een mooi sportcomplex. Het sportstadion ligt nl. erg ver buiten Paramaribo. Zeker 50 kilometer verwijderd van Paramaribo. Het is voor kinderen en ouders niet te doen. Er zijn ouders die de reiskosten helemaal niet kunnen betalen, om hun kind drie keer in de week te laten trainen. Ontzettend jammer. Het werd een interessant sportprogramma. 

Op de volgende dag volgde er een persoonlijk interview met Berry in een veel beluisterd radio voetbal programma via Radio 10 Magic Fm. Waarin hij op primetime 12.00 uur, zijn verhaal mocht doen. Berry heeft het helder en duidelijk verwoord. Hij heeft kritiek geleverd omtrent het Surinaamse voetbalgebeuren maar ook zijn positieve bevindingen geventileerd. Zo kwam de vraag : " Wat vind jij van het hoogste niveau van het Surinaamse voetbal?" Waarop Berry antwoordde : " Technisch goed, Fysiek erg sterk maar tactisch ver onder de maat" . Berry kreeg veel bijval vanuit de studio. Hij heeft veel positieve reacties gekregen op dit interview. 

Ber heeft de afgelopen maanden veel voetbalverenigingen bezocht, trainingen bekeken en voetbalwedstrijden gezien. Hierdoor heeft hij een goed beeld van wat er hier allemaal gebeurt op voetbalgebied in Paramaribo. Bij de voetbalclub Transvaal (het Ajax van Suriname) is hij heel vaak geweest op het Sosis trainingscomplex. Helaas kwamen daar de mensen hun afspraken niet na. Waardoor Berry nog steeds alles pro deo heeft gedaan. Jammer dat bepaalde zaken zo zijn gelopen. Maar... de afgelopen tijd heeft Berry nu twee aanbiedingen op zak. Bij beide clubs is hij nu bezig.

Deze twee clubs reageerden gelijk heel enthousiast op het interview. Zij belden gelijk en hebben van alles ondernomen. De ene club is heel goed georganiseerd en heet TAS. Daar is zijn taak technisch jeugdcoordinator. Hij is dan drie keer in de week actief. Ze hebben daar U9, U11, U13 en U15 . Vier teams. U en het getal staan voor de leeftijd en het team. Er loopt overal heel veel talent rond, maar er moet nog wel veel aan geschaaft worden.

De andere club heet de REST. Een beduidend ander verhaal dan hierboven beschreven. Het is een arme club. De kinderen hebben hier zelfs geen kleedkamer laat staan douches. Het voetbalveld lijkt wel op gatenkaas. Een bal rolt hier amper. Nu Berry hier zo rondloopt, realiseert hij, dat we in Nederland ontzettend verwend zijn.  "Hier lopen jongentjes zelfs te voetballen op blote voeten, omdat vader en moeder geen voetbalschoenen kunnen betalen. Best triest". 

De jongentjes zijn wel heel blij met Berry. Het enthousiasme spat eraf. Ze dragen allemaal voetbalshirts van hun helden. Van Messi tot Eto'o. Berry praat veel met de jongens. Voorbeelden van gesprekjes zijn deze: " Weet je wel waar Eto'o nu voetbalt?". " Ja, hoor", antwoordde het jongentje " In Rusland". Kinderen volgen hier ook de grote voetbalclubs van de wereld. Voetbal is heel populair. De jonge kinderen hebben allemaal een voetbaldroom. Ze hopen eigenlijk allemaal dat ze in Nederland komen te voetballen. Ajax is heel geliefd. 

Berry voetbalt zelf nog steeds bij Indra Maju. Dat is vnl. een rijke Javaanse veteranenclub. Veel mensen vragen dan ook : " Hoe ben je daar eigenlijk terecht gekomen Berry?". Ber anwoordt dan: " Ja, door goede betrouwbare contacten (waaronder Pierre Freeman een bekende Surinamer) die zich wel aan hun afspraken houden en die het erg leuk vinden dat een bakra (buitenlander) bij de Javanen voetbalt." Ber heeft er veel lol in. Op de fiets naar het sportcomplex aan de Bonistraat. Waar zijn teamgenoten met hun geliefde vogeltjes in mooie kooitjes het veld op komen. De heren begroeten elkaar en hangen vervolgens allemaal hun vogelkooitjes aan de  tribune op. Geweldig om te zien. Oh wee als er een bal tegen zo'n vogelkooi met picolet of taw taw (zeer dure vogeltjes) aankomt... Dan heb je gelijk rood op zak. :)

" Na afloop van de wedstrijd, moeten we met z'n allen in een cirkel gaan zitten" , zegt Ber. "Want als je iets dwars zit, moet je dat tegen diegene zeggen, diegene kan daarop reageren". "Met de bedoeling dat wanneer je het voetbalveld verlaat, alles ook is gezegd en afgesloten. Wel mooi." De mannen nemen hun voetbal nog zeer serieus. Het lijken wel jonge honden. Berry vindt het soms wel eens overdreven, zo fanatiek zijn sommigen. De derde helft kennen ze hier ook. Dat begrijpen jullie. Ber moest wel heel erg wennen aan de temperatuur hier om erin te werken en te voetballen. Je kunt je voorstellen dat na zo'n wedstrijd van 90 minuten in een temperatuur van 35 graden, de Djogo's heerlijk smaken. Een djogo is een grote literfles bier , die je gezamenlijk deelt. Een heel sociaal gebeuren. Uit 1 djogo haal je vier bierglazen. Zeg ik nu als bardame. 

Tegen het donker fietst Berry altijd naar huis. Want we verplaatsen ons nog steeds met de fiets en dat bevalt prima. Het enige wat Berry en ik dan in de gaten moeten houden zijn de vele bijtende zwerfhonden. Best griezelig. Een goede voetbaltrap wil nog wel eens wat oplossen. Hier geen partij voor de Dieren :). Het is jij of zij. Sorry, Marianne Thieme. 

Dit was even een korte impressie. Tot de volgende keer.

Roliena Leurink- Wezenberg.