Het lichtjesfeest Divali vieren en bezoek aan Vierkinderen.

Divali week. 

Vandaag wil ik met het volgende gedicht beginnen. 

Het gedicht is speciaal geschreven voor Berry door Alan Tijseling.

Het was ongeveer vijf jaar geleden dat we Alan ontmoetten. Hier komt zijn gedicht.

Begin

Op zoek naar wat alcohol

Ontmoette ik een spontane krullebol

Kom binnen! Ja er is wel wat herrie

Ga zitten, trouwens ik ben Berry

En dit is mijn vrouw

Had ik al gevraagd wat je drinken wou?

Ik hoefde niet na te denken

Wat ik zocht dat zouden ze schenken

Dus nam ik onverwijld een kruk

En belandde naast Berry en zijn stuk

Uren verstreken, glazen bleven vol

Geouwehoer, veel zingen en nog meer lol.

Hier en daar een serieuze noot

En Ruud die de glazen weer volgoot

Puur voor het plezier, zonder enig nut

Op een doordeweekse middag in de Parbohut

Werd spontaan uit het niets geweven

Een prachtige broederschap voor het leven.

Lobi! Alan

Terug naar het Divali feest.

Het is een echt lichtjes feest. Ik vind het altijd een mooie tijd hier in Suriname. 

Bij het Divalifeest gaat het om de goede dingen die het kwade overwinnen: het licht wint het van de duisternis, de warmte van de kou, de waarheid van de onwaarheid en de reinheid van de onreinheid.

Dit stond vandaag in de krant ik neem een stukje over.

"Licht is immers overal aanwezig- in de zon en in vuur- en symboliseert een heleboel.

Het eerste is de Almachtige. Als spiritueel licht in onze ziel schijnt, dan kunnen we door middel van karma ( handelingen), de Almachtige bereiken. Daarvoor zijn drie dingen belangrijk: leven volgens de natuurwet waarbij elke handeling zonder enige verwachting wordt uitgevoerd en ervan wordt uitgegaan dat God de doener is en jij als mens het middel bent. Het tweede is door jezelf te disciplineren en de innerlijke vijanden zoals hebzucht, jaloezie en haat te verslaan. En ten derde door het doen van schenkingen en je dienstbaar op te stellen. Zo zal je ego neerdalen", sprak waarnemend president Ashwin Adhin het publiek toe. 

Maar wat is dat Divali feest nou precies?

Soms schrijf of zeg je Diwali, Deepavali of Deevali. Het is een van de belangrijkste feesten in het hindoeïsme en vindt zijn oorsprong in India. Vanwege de vele Indiaanse immigranten wordt het grootst gevierd hier in Suriname.  Het woord is afgeleid van het Sanskriet dipavali, dat rij lichtjes betekent. De olielampjes, diya/dia's zijn heel belangrijk tijdens dit feest. Tijdens Divali worden voor het huis en op de erven lichtjes aangestoken. Het is symbolisch bedoeld als " de overwinning van het goede over het kwade, overwinning van het licht over de duisternis" . Tijdens dit feest eet men veel zoetigheid. Men steekt ook vuurwerk af. Dit gebeurde afgelopen zaterdag op het Onafhankelijkheidsplein. Religieus wordt Divali vijf dagen gevierd. Het wordt altijd in de maand oktober of november gevierd. Bij het aanvangen van het einde van de donkere helft, Krishnapaksha, van de Hindoe maanmaand Ashvin wordt begonnen met het divalifeest. Je bent dus afhankelijk van de dag voor de nieuwe maan in de maan maand Ashvin. De eerste drie dagen worden gevierd aan het eind van de maand Ashvin en de laatste twee aan het begin van de maand Kartika. Veel hindoes eten vegetarisch tijdens deze dagen. Ze vasten,  men eet geen vlees, ei (produkten) of ander voedsel waarvoor dieren lijden of gedood voor worden. Vooral op Divali maken de mensen hun huizen extra schoon. Hun huizen moeten rein zijn. Dat wil zeggen zuiver en schoon. Shubh Divali zie je overal verschijnen in de krant. Op erven staat het groot aangegeven en betekent " Gelukkig Lichtjesfeest" In heel Suriname doen veel andere religies ook mee omdat in veel religies het licht ook zo belangrijk is. Het is een hele gezellige tijd in de stad. Op het onafhankelijkheidsplein brandt een reuze dia , die vijf dagen lang vlamt. Iedereen gooit er ghee bij in. Dat kun je kopen en schenken. Dat is geklaarde boter. 

Afgelopen maandag heb ik dat ook gedaan. Het was mijn eerste keer 😊. Samen met mijn nieuwe kennis Sharda, over de gezellige Divali markt gelopen en samen bij de diya een foto gemaakt. 

Op de derde dag van het feest vereren de Hindoes Laksmi. Men doet veel puja voor deze godin. (Offers brengen). Laksmi is de godin van het licht, de schoonheid , rijkdom en de voorspoed. Volgens een van de verhalen redde de godheid Vishnoe de godin Laksmi op de dag van Divali. Er zijn nog veel meer verhalen over deze dag.  Natuurlijk willen de hindoes ook die voorspoed ervaren en vandaar die verering. 

Een paar jaar geleden was ik bij zo'n optocht hier aanwezig en liep met mijn wijlen vriendin Shanti mee tijdens de Laksmi optocht.  Mooie herinneringen zijn dat. 

Gisteren mochten we Divali vieren bij de familie van Barry en Fatima.

We kwamen aan bij hun erf en er werd binnen het eerste ritueel uitgevoerd.

De vader ( Baba) die gekleed was in een dhoti ging mantra's opzeggen terwijl

De moeder (Sila) ging alle kaarsjes aandoen. 

En ging vervolgens bidden. Ze deed een doek (orhni) over haar hoofd. Het was een prachtig gezicht. 

Ze bidden tot Lakshmi en vragen de godin het huis te bezoeken. De hele nacht branden er diya's, lampjes, kaarsen, fakkels en elektrische lichtjes, zodat Lakshmi het huis goed kan vinden. Door al die lichtjes wordt ook het innerlijk van de mensen verlicht. Iedereen krijgt het gevoel met een schone lei opnieuw te kunnen beginnen.

Divali is een festival van geluk/helderheid/pracht en vreugde. Het is het feest van het licht en wordt gevierd met groot enthousiasme door alle hindoes over de gehele wereld.

Na de gebeden verspreidden Barry en Fatima alle kaarsjes ( diya's) over het erf. Mooi om te zien. 

Barry had ook nog een eigen fakkel gemaakt met petroleum. Vervolgens gingen we vegetarisch eten zoals dat hoort met de Divali viering en er werd ' soft' ( prik en non-alcoholische drankjes) geschonken.  

Christina de zus van Barry bracht ons de sawai soep. 

Sawai is een gele soep met vermicelli, rozijnen, melk en boter. Best lekker en zacht. Vervolgens barra's met birambi chutney en tenslotte heerlijke vers gemaakt roti met spijs. De roti's waren gemaakt met aardappel en bloem. Fatima en Sila hadden voortreffelijk gekookt. We hebben echt gesmikkeld. Het was een gezellige avond. We fietsen met een fijn voldaan gevoel met onze goede nieuwe verlichte fietsen naar huis. Subh Divali 🙏🏻. 

Afgelopen weekend hadden we een uitnodiging ontvangen om een paar dagen op het buitenverblijf van Pearl te verblijven te Vierkinderen. We hebben er een zalige tijd gehad. Ik zal wat informatie over Vierkinderen geven. 

"Vierkinderen” is een deel van het Paragebied, het is een oorspronkelijke houtplantage die rond het jaar 1700 is aangelegd.

“Vierkinderen” ligt aan de Coripinakreek en haar zijtak de Tawajacoerskreek en wel tussen de Plantages “La Prosperite”, ook wel bekend als “Berseba” en “Mongainge Pain” .

De eerste eigenaar van de Plantage , was het echtpaar Jeremia Papot en Maria van Egten.

We zitten dan rond het jaar 1742.

Een van de dochters van het echtpaar Papot ,Sophia Martha, trouwt met Louis Courtier, dan ontstaat de bijnaam “Coutieri” voor “ Vierkinderen”.

De tweede bijnaam voor de Plantage “Coutieri-Buttnari”, ontstaat wanneer een zus van Sophia “Maria Anna” in 1768 trouwt met Daniel Buttner en het beheer over de Plantage voert.

In de slaventijd waren de hoofdmiddelen van bestaan de bosbouw en de landbouw.

Naast hout werden op de plantage ook de volgende gewassen verwerkt : suikerriet, mais, bananen, zoete casave, bittere cassave, jams, napie, zoete patat, ananas, tabak en indigo.

In de Savanna`s werden ook moestuinen aangelegd en werden er slachtdieren als schapen, geiten en varkens gefokt.

De jacht op bosvogels en bosdieren was ook een middel om in het levensonderhoud te voorzien.

Het werk op de Plantage werd door de slaven en trekdieren zoals paarden en ossen gedaan.

Vier Kinderen behoort dus tot de koloniale monumenten van Suriname. De plantage is vermoedelijk aangelegd rond 1710. In 1740 werd ze door het echtpaar Papot vermaakt aan hun "vier kinderen", die daarmee wettige erfgenamen van de plantage werden. 

Na de afschaffing van de slavernij in 1863, werd de Plantage in   1880 aan 10 slavenfamilies verkocht : Fam. Brasil, Cairo, Gambier, Ligeon, Lijpzig. Marengo, Panka, Sno en Symor.

Tot voor het jaar 1970 leidde de Plantage “Vierkinderen”, een bloeiend bestaan.

Hoe zit dat tegenwoordig?

De huidige situatie is, dat er een grote werkloosheid heerst onder de jeugd en de oudere generatie, zodat velen naar Paramaribo vertrekken om werk te zoeken.

In verband met het benutten van de ontwikkelings mogelijkheid, wordt er gezocht naar een oplossing voor de “boedelproblematiek” en probeert men de ondernemendheid van de bewoners te stimuleren.

In de negentiger jaren, aan het einde van de vorige eeuw werd er in Nederland de Stichting “Vrienden en Familie van " Vierkinderen” opgericht, die samen met het Plantage Bestuur ondermeer, personen en bedrijven wil interesseren voor het ontplooien van economische ontwikkelingen in het gebied.

“ Vierkinderen”, waartoe ook het vakantieoord Cola Kreek behoort, ligt net achter de hoofdweg van Paramaribo naar Zanderij, waar onze internationale luchthaven ligt.

Op de foto's kun je zien hoe prachtig de natuur daar is. We hebben ook een mooie kanotocht gemaakt. Als je wilt zien hoe dat was, dan kun je er een filmpje van bekijken op ons blog onder video's. 

Afgelopen vrijdag heb ik een gesprek gehad op de Von Zinzendorf school. Het is een mulo school. Ik mag a.s. maandag de hele dag meelopen om eens te zien hoe ze het onderwijs hier verzorgen. 

Zo'n zin in. Ik zou ook eventueel bijles mogen geven. In mijn volgende blog zal ik er zeker over schrijven. 

Voor nu wil ik eindigen met twee Surinaamse gezegden. Odo's noemen ze dat hier in het Sranantongo. 

" Panji no pretie bigie a

Nafoe nai bigie". =

Iets oplossen voordat het groter wordt.

Te yu abi pasensi

Yu sa si mira bere.

Geduld is de sleutel der overwinning!

Xxx.