Driedaagse Hindoestaanse bruiloft met veel rituelen mogen bijwonen.

De lekkere warme wind waait heerlijk langs mijn lichaam, terwijl ik dit stukje aan het schrijven ben, vanuit ons prieeltje. Ik kijk uit over de prachtige tuin en zit te mijmeren wat ik allemaal zal gaan pennen. Er is weer vanalles gebeurd de laatste tijd. Het meest indrukwekkende was wel de Hindoestaanse bruiloft die we ruim een week geleden hebben gevierd. Daar zal ik dan zeker over gaan vertellen.

Gisteren een hele gezellige middag en avond gehad. Samen met onze vrienden Ronaldo da Silva en Lysbeth. Veel gekletst en muziek gedraaid via you tube. Kennis gemaakt met de muziek van de Russische " Bob Dylan" Vladimir Vytovsky. Prachtig om te horen. Verder muziek beluisterd van Luiz Conzaga, The Pogues, Dubliners, Dixie Chicks, Melina Mercouri, Antionio Venditti met zijn Lazio Roma, Herbert Gronemeijer etc... Zoals je leest genoeg variatie. Samen met Lysbeth heb ik verse cassave chips gemaakt. Deze cassave is afkomstig uit haar eigen tuin!  De cassave is wit en lijkt wel een beetje op feta, maar smaakt echt als aardappel. Bijzonder. Een lekker knoflooksausje erbij gemaakt. De heren waren dan ook erg blij dat ze van deze lekkernij konden mee smikkelen. 

Op donderdag 14 februari hadden we de eerste dag van de bruiloft. Inderdaad op Valentijnsdag. Tevens onze dag. Want op Valentijnsdag hebben Berry en ik elkaar ooit ontmoet, 9 jaar geleden alweer. Dus wij hadden ook wat te vieren. 

We hadden een prachtige uitnodiging ontvangen. Paars was de hoofdkleur van de bruiloft kaart. Aan de kleur van de kaart kun je zien wat " de kleur " is. Mensen hier in Suriname passen dan ook hun kleding aan. Berry heeft paarse gympies gekocht en mocht van Ronaldo zijn zwart/paarse stropdas met olifantjes lenen. Zelf had ik nog een paarse Indiase tuniek. Een kameez. Laatst nog gekocht voor het Divali feest. We konden dus wel verschijnen.

Omdat we met de vader en moeder van de bruid bevriend zijn werden wij ook uitgenodigd. Jerome en Anita Duttenhofer. Zij hadden mij ook gevraagd of ik wat foto's kon maken. Behind the scene , zullen we maar zeggen. Ze hadden tevens een professionele fotograaf uitgenodigd. Ik vond dat best bijzonder om te mogen doen. Berry hadden ze gevraagd of hij de gasten wat drankjes kon inschenken.  

Om 18.00 uur moesten wij bij het ouderlijke huis van de bruid ' Shefanie'  zijn. Haar aanstaande man ' Deochand'  kwam er ook aan. Shefanie zag er werkelijk prachtig uit in haar paarse sari. Shefanie droeg veel sieraden en had haar handen met mehndi versierd. Henna. Anita, haar moeder had ook haar handen helemaal met mehndi versierd. Men gelooft dat een goede hennatekening gelijk staat met een gebed aan de goden om eeuwigdurende liefde en een geslaagd huwelijk te krijgen. Het is daarom dat er wordt gezegd dat hoe dieper de kleur van de tekening des te langer de liefde tussen het koppel zal duren.

De bladeren van de mehndi of henna plant worden gemalen en tot een papje gemengd waarmee de bruid beschilderd wordt. Na een paar uur wordt de gedroogde pasta afgewassen, waarbij het patroon achterblijft. Zie foto's. 

De eerste maand van het huwelijk mag de Indische bruid, die bij haar schoonfamilie intrekt, niets met haar handen doen. Wassen, koken, baden.... Ze wordt overal van ontlast door haar nieuwe familie. Dit heeft tot doel de huishoudelijke gebruiken van haar aangetrouwde familie te leren kennen en om de hennatekening zolang mogelijk te bewaren. Bijzonder allemaal hoor. Anita vindt het trouwens best moeilijk dat haar dochter nu niet meer bij haar woont. Dat is echt even wennen. 

Om 18.00 uur liepen wij in een soort van stoet naar het CBB gebouw. Daar vond de huwelijksplechtigheid plaats. We moesten een trap op en kwamen in een redelijk grote zaal met een grote tafel waaraan het bruidspaar plaats moest nemen samen met de twee getuigen. De ambtenaar van de burgelijke stand begroette ons allen. Wat ik zelf best apart vond, was dat de ambtenaar zo nadrukkelijk nog een artikel ging uitleggen Ze zei" Dat als er problemen zijn je naar de kantonrechter kunt gaan om daar weer vanalles te regelen voor een eventuele scheiding". Ik dacht dat ga je nu toch niet aankaarten als je net gaat trouwen? Maargoed. De ambtenaar had ook nog mooie woorden hoor. Dat je elkaar moet vertrouwen. Elkaar moet bijstaan in moeilijke tijden. Dat je juist elkaar in moeilijke tijden goed leert kennen. Geduld moet hebben. Elkaar respecteert. Dat waren mooie zaken. Op een gegeven moment was daar dan eindelijk het "Ja"  woord van beiden. Iedereen applaudiseerde en even later mocht er rijst en confetti gestrooid worden, buiten !! de trouwzaal. Waar die dag overigens al zeven andere paartjes Shefanie en Deochand waren voorgegaan. De ambtanaar was al heel blij dat Shefanie in het paars was, even wat anders, dan al die " wit /rode"  bruidjes i.v.m. Valentijnsdag. 

Na de plechtigheid ging het bruidspaar foto's maken samen met de fotograaf en liepen wij met z'n allen naar het huis van Jerome en Anita terug, aan de Wilhelmina straat. Daar hebben we heerlijk gegeten en wat gedronken. Berry verzorgde de gasten en ik schoot wat foto's. Iets later ging het bruidspaar de bruidstaart aansnijden en dronken we met z'n allen champagne. Anita vroeg of ik de taart verder op wilde snijden samen met Nazereen haar andere dochter. Berry deelde de taart uit. Natuurlijk getoast op het bruidspaar. Deze eerste dag was meer zoals er bij ons getrouwd wordt. Taart en champagne erbij.  Dag twee was toch echt heel bijzonder voor ons.

Dag twee van de Hindu wedding: 

Zaterdag om 11.00 uur begon dag twee van het bruiloftsfeest. Nu moesten we naar het huis van de bruidegom toe. Anita en Jerome hadden ons opgehaald en we konden dus met hen meerijden naar Charlesburg. Ik moest Indiase kleding aan en moest ook een sjaal voor mijn hoofd meenemen. (Zie foto). Toen we aankwamen in het mooie, grote, versierde huis, was de pandit (soort van priester) al druk bezig met mantra's en rituelen samen met de vader en moeder van de bruidegom. We mochten rustig, dichtbij het offer gebeuren plaats nemen. We kregen gelijk een soft drankje met typische Indiase lekkernij snacks aangeboden. Een barra, sumoza en een phoulari.(Zie foto). Dag twee is bij de Hindoestanen een vegetarische dag en er mag dan geen alcohol genuttigd worden. En er wordt dan ook geen vlees gegeten. Op dag drie mag dat weer wel en dan mag er ook gedronken worden. Dan halen vooral de mannen dit wel weer in hoor...

De rituelen: 

De pandit was al vroeg aanwezig om voorbereidingen te treffen voor de puja. Puja is een offer doen. Hij knipt ondere andere bananenbladeren en legt bloemen, eten, kruiden en watjes klaar. Als de huwelijksceremonie begint, verricht de pandit de puja voor de goden die er staan. Hanunman, herken ik. De aapgod. Er staat een metalen pot waar later dhoop hout (heilig hout) in wordt gebrand. Een vuuroffer. "Havan" Vuur is het meest heilig , het geeft immers licht en energie. Verder gebruikt hij mangabladeren, rozenwater en heeft ook een grote schelp in de aanslag. OOk staat er een koperen pot met cocoswater erin.

Op het enorme bananenblad wordt uiteindelijk vanalles uitgestald door de pandit en de ouders van de bruidegom. Achter elkaar reciteert de pandit allerlei mantra's uit zijn hoofd op. Berry en ik waren echt onder de indruk hoor. Enkele oudere dames zeiden ook bepaalde passages mee. Soms worden er bepaalde bhajans gezongen. Er wordt vanalles neergelegd. Rijst, katoen en er wordt pancamrita (Godennectar) besprenkelt. Terwijl de pandit de puja uitvoert, wordt er door een jongedame een tilak toegebracht op het voorhoofd van alle aanwezigen. Ook wij krijgen een gele streep op ons voorhoofd. De rode en gele tilak (bindi) worden vaak aangeboden bij een ceremonie om bezoekers te begroeten. Dit gebaar geeft expressie aan de gastvrijheid van de gastheer en zijn gebeden van voortdurend geluk voor de gasten. Een heel mooi gebaar, vind ik. 

De vader en moeder van de bruidegom zitten uiteindelijk aan elkaar vastgeknoopt en gaan met een witte en een rode vlag, naar de plek waar de bamboo stokken in de grond staan. Voor het huis. Wanneer je bamboo stokken met vlaggen ziet staan, dan weet je dat deze Hindoe mensen , goden aanbidden en dus hindoeistisch zijn. D..m.v. wederom een heel ritueel met melk, ghee en rode verf worden de stokken met de nieuwe vlaggen, onder begeleiding van de pandit, geplaatst. Als teken dat er in dat huis een zoon is getrouwd. 

Bloemen worden ook rijkelijk geofferd. Zelfs zeven soorten fruit. Allemaal terwijl de pandit constant vanalles reciteert. Ghee wordt er op het vuur gegooid, waardoor het nog meer gaat branden. Het ziet er mooi uit. Opeens beantwoorden een aantal kinderen het blazen van de hoornschelp met allemaal rinkelbellen. De kinderen moeten met de klepel naar beneden rinkelen. Dit lawaai is een teken dat de goden neerdalen in het beeld. Jawel. 

Na een poos arriveren nu de bruid en de bruidegom. Shefanie is nu helemaal in een rode sari. Dat is het gebruik. Deochand ziet er ook heel mooi uit. Door familie omstandigheden mag ik niet hun foto's van het gezicht op internet laten zien. Die foto's zijn heel erg mooi. Die kunnen jullie wel een keer in Nederland bekijken. Shefanie is werkelijk een beeldschone dame. Best jammer. Maar jullie moeten het nu met de voeten en andere beelden doen.

Wederom volgen er veel rituelen. De pandit is een grappige man. Hij maakt hele geinige opmerkingen. Hij spreekt Engels en Nederlands. Het bruidspaar moet zeven rondjes om het heilige vuur lopen. Elke ronde staat voor iets. De eerste ronde is het certificaat voor het huwelijk en de weg naar God wordt gewezen. Dan zegt de pandit dat Shefanie nu de minister van financien is. Ze moet goed op het geld letten. Ook moet ze beloven dat ze niet boos naar Deochand gaat kijken, niet gaat schreeuwen. Ze moet zoveel mogelijk een smile hebben. " Anders moet je maar naar de smile shopping gaan", zegt de pandit. Met een sjaal wordt dit echtpaar aan elkaar gebonden. Shefanie krijgt een rode stip op haar hoofd. Het teken dat ze getrouwd zijn. De tilak is een teken van verbonden zijn. Door een familielid krijgt ze ook een sindoor, de rode streep in de scheiding van het haar. Deze sindoor staat symbool voor de godin Pravati en de vrouwelijke energie. Het dragen van de sindoor door de vrpuw beschermt haar echtgenoot. De rest van de poeder van de tilak en de sindoor wordt in een speciaal doosje gedaan dat bewaard moet worden. 

De pandit geeft ze nog meer regels mee. Hij zegt tegen Deochand dat hij een meldingsplicht heeft. Vanaf nu moet hij altijd zeggen waar hij allemaal naartoe gaat. De voorraadkast moet altijd vol zijn, zodat wanneer er visite komt je de gasten wat te eten kunt geven. Je moet trouw beloven. Je moet elke dag voor je man gaan zingen hoor! Als hij thuiskomt, verwelkom je hem. "Je moet ook bij hem even gaan zitten als hij thuiskomt". Terwijl de pandit dit allemaal zo zegt moeten veel mensen lachen. De pandit zorgt voor een ontspannen sfeer.  Uiteindelijk krijgen de bruid en bruidegom allebei een bloemenmala om hun nek (bloemenketting) . Ik schrijf het nu nog niet eens zo uitgebreid maar er gebeurde ook zoveel. Bijvoorbeeld dat ze zeven hapjes van een mangoblad moesten happen. Melk en rijst werd gedronken en gebruikt. Allemaal tekenen voor vruchtbaarheid. Ook moeten er zeven stappen door het bruidspaar worden gezet voor: 

1ste stap voor voedsel 2de stap voor kracht 3de stap voor voorspoed 4de stap voor geluk 5de stap voor kinderen 6de stap voor het genieten van genoegens en de 7de sap voor levenslange vriendschap. Zes en zeven vind ik wel heel bijzonder.

Na de ceremonie krijgen we heerlijk vegetarisch te eten. We eten vanaf een enorm groot lotusblad. Echt heerlijk. Als verrassing komt er een traditioneel bandje met o.a. trommel, saxofoon en klarinet. Prachtige muziek maken. Alle gasten gaan dansen. In de namiddag gaan wij naar huis. Iedereen gaast zich baden en gaat even uitrusten. S avonds wordt er weer gedanst en gegeten. Het bruidspaar draagt wederom andere kleren.

Dag 3:

Weer feest. Er zijn nu niet meer zoveel rituelen. Nu wordt er wel alcohol gedronken. Ook wordt er vlees geserveerd. Curry doks. Doks is eend. Eend wordt heel veel gegeten in Suriname en is echt een delicatesse. Het is duur hoor.  Enorme pannen met allerlei lekkers staan er klaar. Het ontbreekt de gasten aan niks....

Een enorm lawaai komt uit de mega speakers. Er is nu een live dj. Maar wat een harde muziek! Ik doe oordopjes in. Dit is heel normaal bij Hindoestanen. Hoe harder hoe beter. Je kunt geen gewone conversatie aangaan. Dan maar dansen. Ik leer een beetje Indiaas dansen. Nazereen de zus van de bruid. Is heel enthousiast. We swingen erop los. We hebben een gezellige avond. Iedereen draagt deze dag meer casual kleding. Zelfs spijkerbroeken zijn okay. 

Bier, vodka, martini, rum alles wordt uit de kast getrokken. Om 23.00 uur gaan we weer naar huis. Wat een belevenis. Nu is het ook goed zo. Anita vindt het wel lastig dat haar dochter nu voorgoed bij een andere familie gaat wonen. Loslaten ...zullen we maar zeggen. We rijden door enorme regenplassen weer terug naar huis. Gelukkig zitten we hoog en droog in de fourwheeldrive van Jerome.

Leve het bruidspaar ! Slaap lekker.